Κάποιες διαδρομές
έχουν ανεξήγητες συμπτώσεις
και συγκρούσεις σε μοιραίες διασταυρώσεις.
Μοίρα μυστική,
μια σου λέει εσύ να με προδώσεις
και μια με βγάζει εμένα νικητή.
Μια με ενώνεις, δυο με σκίζεις,
κάνεις κύκλους, ξαναρχίζεις,
το ίδιο έργο σ’ άλλο σκηνικό·
μα φιλοσοφία της ζωής μου,
η ειρωνεία της ψυχής μου
να λέω πως τα διάλεξα όλα εγώ.
Είν’ όλα δική μου επιλογή,
όλα όσα έρχονται σκληρά, μα και τα ωραία·
περπατώ στου σφάλματος τη γη,
είν’ όλο δικό μου, δε χωράει κανένας, ούτε εσύ.
Εγώ το θέλησα να έρθεις
στη χαραμάδα μου να μπεις
ανεμοστρόβιλος να παίρνεις
και να σκορπίζεις ό,τι βρεις·
τον τρόπο που είχες να πεθαίνεις,
τον τρόπο σου όταν μ’ανασαίνεις,
εγώ το θέλησα έτσι να με συγκινείς.
Εγώ το θέλησα να φύγω,
να σε αφήσω απ’τα ψηλά
να γκρεμιστείς σε κάτι λίγο,
που ίσως πια δε μ’αφορά.
Εγώ το θέλησα, να ξέρεις,
να πω πως δε θα μου τη φέρεις μια φορά·
κι εσύ να μη διαφέρεις…
Θέλησα εγώ,
να μπλεχτώ στης τρέλας σου τα μάγια
και μετά να χάσω όλα τα κουράγια.
Θέλησα εγώ,
να λατρέψω τόσο τα ναυάγια,
που ίσως κάπου να τα προκαλώ.
|
Kápies diadromés
échun aneksígites sibtósis
ke sigkrusis se mirees diastavrósis.
Mira mistikí,
mia su léi esí na me prodósis
ke mia me vgázi eména nikití.
Mia me enónis, dio me skízis,
kánis kíklus, ksanarchízis,
to ídio érgo s’ állo skinikó·
ma filosofía tis zoís mu,
i ironia tis psichís mu
na léo pos ta diáleksa óla egó.
In’ óla dikí mu epilogí,
óla ósa érchonte sklirá, ma ke ta orea·
perpató stu sfálmatos ti gi,
in’ ólo dikó mu, de chorái kanénas, ute esí.
Egó to thélisa na érthis
sti charamáda mu na bis
anemostróvilos na pernis
ke na skorpízis ó,ti vris·
ton trópo pu iches na pethenis,
ton trópo su ótan m’anasenis,
egó to thélisa étsi na me sigkinis.
Egó to thélisa na fígo,
na se afíso ap’ta psilá
na gkremistis se káti lígo,
pu ísos pia de m’aforá.
Egó to thélisa, na kséris,
na po pos de tha mu ti féris mia forá·
ki esí na mi diaféris…
Thélisa egó,
na blechtó stis trélas su ta mágia
ke metá na cháso óla ta kurágia.
Thélisa egó,
na latrépso tóso ta nafágia,
pu ísos kápu na ta prokaló.
|