Ρίξε τ’ άστρα στα μαλλιά μου
να με κάνεις ουρανό
κι έλα μες στην αγκαλιά μου
στο φεγγάρι να σε συργιανώ
Κι όταν πάμε στο φεγγάρι
και μας έβρει η χαραυγή
κάνε μου αυτή τη χάρη
μη γυρίσουμε ξανά στη γη
Μη με ρωτάς γιατί
εξηγήσεις μη ψάχνεις να βρεις
είναι η ζωή γιορτή μα τελειώνει νωρίς
Μη με ρωτάς γιατί
χαϊδεψέ μου ξανά τα μαλλιά
μη με ρωτάς γιατί
γέμισέ με φιλιά
Σου σκαλίζω ένα βαρκάκι
να το ρίξεις στα νερά
και να πάμε το βραδάκι
στο λιμάνι που ’ναι η χαρά
Θα σου στρώσω μαξιλάρι
στης νυχτιάς τη σιγαλιά
του κορμιού μου το κλωνάρι
για να σ’ έχω πάντοτε αγκαλιά
|
Ríkse t’ ástra sta malliá mu
na me kánis uranó
ki éla mes stin agkaliá mu
sto fengári na se sirgianó
Ki ótan páme sto fengári
ke mas évri i charavgí
káne mu aftí ti chári
mi girísume ksaná sti gi
Mi me rotás giatí
eksigísis mi psáchnis na vris
ine i zoí giortí ma telióni norís
Mi me rotás giatí
chaidepsé mu ksaná ta malliá
mi me rotás giatí
gémisé me filiá
Su skalízo éna varkáki
na to ríksis sta nerá
ke na páme to vradáki
sto limáni pu ’ne i chará
Tha su stróso maksilári
stis nichtiás ti sigaliá
tu kormiu mu to klonári
gia na s’ écho pántote agkaliá
|