Μη με σπρώχνεις μες στο βούρκο, κοινωνία,
μη με κάνεις πια να ζω με αγωνία,
κράτα με σφιχτά στα δυο σου χέρια,
μη μου βάζεις μες στο στήθος τα μαχαίρια,
μη με σπρώχνεις μες στο βούρκο, κοινωνία,
μη με κάνεις πια να ζω με αγωνία.
Τόσες πίκρες, η ζωή μ’ έχει ποτίσει,
μα ποιο χέρι θα βρεθεί να με κρατήσει,
δώσε μου κουράγιο πια να ζήσω
και τον δρόμο τον καλό ν’ ακολουθήσω,
τόσες πίκρες, η ζωή μ’ έχει ποτίσει,
μα ποιο χέρι θα βρεθεί να με κρατήσει.
Μη με σπρώχνεις μες στο βούρκο, κοινωνία,
μη με κάνεις πια να ζω με αγωνία,
σώσε με απ’ την καταστροφή μου,
κάνε κάτι να γλιτώσω τη ζωή μου,
μη με σπρώχνεις μες στο βούρκο, κοινωνία,
μη με κάνεις πια να ζω με αγωνία.
|
Mi me spróchnis mes sto vurko, kinonía,
mi me kánis pia na zo me agonía,
kráta me sfichtá sta dio su chéria,
mi mu vázis mes sto stíthos ta macheria,
mi me spróchnis mes sto vurko, kinonía,
mi me kánis pia na zo me agonía.
Tóses píkres, i zoí m’ échi potísi,
ma pio chéri tha vrethi na me kratísi,
dóse mu kurágio pia na zíso
ke ton drómo ton kaló n’ akoluthíso,
tóses píkres, i zoí m’ échi potísi,
ma pio chéri tha vrethi na me kratísi.
Mi me spróchnis mes sto vurko, kinonía,
mi me kánis pia na zo me agonía,
sóse me ap’ tin katastrofí mu,
káne káti na glitóso ti zoí mu,
mi me spróchnis mes sto vurko, kinonía,
mi me kánis pia na zo me agonía.
|