Ακριβό μου λάθος, τέλος μου και αφορμή
κοιμισμένο πάθος, ξύπνησε πάλι κρυφά το κορμί
μια φυγή στον ύπνο, όταν κανείς ψευτοζεί
ένα θέλω μόνο, να κοιμηθούμε μια νύχτα μαζί.
Μη μου λες συγγνώμη, ούτε κι εγώ θα σου πω
αν αλλάξεις γνώμη πες μου απλά σ’ αγαπώ
μη μου λες συγγνώμη όταν πονά η καρδιά
και δεν ξέρει ακόμη αν θ’ αγαπηθεί ξανά.
Καταργώ το χρόνο όταν η μνήμη ξυπνά
ένα θέλω μόνο, ν’ αγαπηθούμε μια μέρα ξανά
πάντα κάνουν λάθη όταν σιωπούν δυο κορμιά
και τα ξένα πάθη δίνουν ρεύμα κρυφά στην καρδιά.
|
Akrivó mu láthos, télos mu ke aformí
kimisméno páthos, ksípnise páli krifá to kormí
mia figí ston ípno, ótan kanis pseftozi
éna thélo móno, na kimithume mia níchta mazí.
Mi mu les singnómi, ute ki egó tha su po
an alláksis gnómi pes mu aplá s’ agapó
mi mu les singnómi ótan poná i kardiá
ke den kséri akómi an th’ agapithi ksaná.
Katargó to chróno ótan i mními ksipná
éna thélo móno, n’ agapithume mia méra ksaná
pánta kánun láthi ótan siopun dio kormiá
ke ta kséna páthi dínun revma krifá stin kardiá.
|