Κι απόψε σ’ αγκαλιάζω,
στο σώμα σου βουλιάζω,
δεν φταις που ξενυχτάω και πονάω
Φοβάμαι μην πονέσεις
μαζί μου μην ξεπέσεις
και φύγε να γλιτώσεις να με σώσεις
Μη μου μιλάς δεν είμαι εγώ
μη μου μιλάς έχω ξεχάσει ν’ αγαπώ
μη μου μιλάς δεν είμαι εδώ
αν μ’ αγαπάς φύγε από μένα να σωθώ
Τι θέλεις να θυμάμαι,
σ’ αγάπησα λυπάμαι
και φεύγω από μένα κι από σένα
Κοιτάω το πρόσωπό σου
δεν είναι πια δικό σου
καρδιά μου ραγισμένη είσαι ξένη..
Μη μου μιλάς δεν είμαι εγώ
μη μου μιλάς έχω ξεχάσει ν’ αγαπώ
μη μου μιλάς δεν είμαι εδώ
αν μ’ αγαπάς φύγε από μένα να σωθώ
|
Ki apópse s’ agkaliázo,
sto sóma su vuliázo,
den ftes pu ksenichtáo ke ponáo
Fováme min ponésis
mazí mu min ksepésis
ke fíge na glitósis na me sósis
Mi mu milás den ime egó
mi mu milás écho ksechási n’ agapó
mi mu milás den ime edó
an m’ agapás fíge apó ména na sothó
Ti thélis na thimáme,
s’ agápisa lipáme
ke fevgo apó ména ki apó séna
Kitáo to prósopó su
den ine pia dikó su
kardiá mu ragisméni ise kséni..
Mi mu milás den ime egó
mi mu milás écho ksechási n’ agapó
mi mu milás den ime edó
an m’ agapás fíge apó ména na sothó
|