Όνειρα τρελά που ζούνε μόνο μια βραδιά
Όνειρα παλιά που δε γυρνούν ποτέ ξανά
άλλες εποχές που ‘φυγαν, άλλα λόγια που χαθήκαν
της ζωής μας ο ρυθμός τρέχει πιο γρήγορα απ’ το φως
Μη μου πεις πάλι τα ίδια, μη μου πεις
Πόσο άλλαξε η ζωή μας κι άλλα τέτοια, μη μου πεις
Ψάξε μόνος σου να βρεις
μια γωνιά στην καρδιά σου να κρυφτείς
Σχέδια που φτιάχναμε παιδιά στην αμμουδιά
τα έσβησε κρυφά ο άνεμος και πάνε πια
Στέγνωσαν τα δάκρυά μας, στέγνωσε και η χαρά μας
Η επιτυχία μιας στιγμής έγινε άγχος μιας ζωής.
|
Όnira trelá pu zune móno mia vradiá
Όnira paliá pu de girnun poté ksaná
álles epochés pu ‘figan, álla lógia pu chathíkan
tis zoís mas o rithmós tréchi pio grígora ap’ to fos
Mi mu pis páli ta ídia, mi mu pis
Póso állakse i zoí mas ki álla tétia, mi mu pis
Psákse mónos su na vris
mia goniá stin kardiá su na kriftis
Schédia pu ftiáchname pediá stin ammudiá
ta ésvise krifá o ánemos ke páne pia
Stégnosan ta dákriá mas, stégnose ke i chará mas
I epitichía mias stigmís égine ágchos mias zoís.
|