Απ’ τη μέρα που `χουμε χωρίσει
με το φέρσιμό σου μ’ έχεις διαλύσει
μου τηλεφωνάς και γράμματα μου στέλνεις
αν σε θέλω με ρωτάς και με τρελαίνεις
Μη ρωτάς άσε τον άλλονε και έλα
μη ρωτάς μπορεί να κάνω καμιά τρέλα
Μη ρωτάς άσε τον άλλονε και έλα
μη ρωτάς μπορεί να φτάσω και στην τρέλα
Απ’ τη μέρα που `φυγες μακριά μου
έχει μείνει ο πόνος συντροφιά μου
κι όλο με ρωτάς και τις πληγές μ’ αγγίζεις
αν μπορείς σε μένα να γυρίσεις
Μη ρωτάς άσε τον άλλονε και έλα
μη ρωτάς μπορεί να κάνω καμιά τρέλα
Μη ρωτάς άσε τον άλλονε και έλα
μη ρωτάς μπορεί να φτάσω και στην τρέλα
|
Ap’ ti méra pu `chume chorísi
me to férsimó su m’ échis dialísi
mu tilefonás ke grámmata mu stélnis
an se thélo me rotás ke me trelenis
Mi rotás áse ton állone ke éla
mi rotás bori na káno kamiá tréla
Mi rotás áse ton állone ke éla
mi rotás bori na ftáso ke stin tréla
Ap’ ti méra pu `figes makriá mu
échi mini o pónos sintrofiá mu
ki ólo me rotás ke tis pligés m’ angizis
an boris se ména na girísis
Mi rotás áse ton állone ke éla
mi rotás bori na káno kamiá tréla
Mi rotás áse ton állone ke éla
mi rotás bori na ftáso ke stin tréla
|