Στους δρόμους του εγώ μου σκιά και είδωλό μου
θα είσαι όσο υπάρχω κι όσο ζω
Μοναδική και μία τρελή μου αδυναμία
Το άλφα και τ’ ωμέγα μου εσύ το σ’ αγαπώ
Μοναδική και μία τρελή μου αδυναμία
Μη σταματάς να μου το λες
πως μ’ αγαπάς μη σταματάς
Μη σταματάς όπως και χθες
να μου μιλάς μη σταματάς
Τα βράδια στα όνειρά μου αστέρι του έρωτά μου
θα είσαι στον δικό μου ουρανό
Πανσέληνος φεγγάρι, σωστό μαργαριτάρι
τα πάντα όλα μάτια μου εσύ το σ’ αγαπώ
Μοναδική και μία τρελή μου αδυναμία
Μη σταματάς να μου το λες
πως μ’ αγαπάς μη σταματάς
Μη σταματάς όπως και χθες
να μου μιλάς μη σταματάς
|
Stus drómus tu egó mu skiá ke idoló mu
tha ise óso ipárcho ki óso zo
Monadikí ke mía trelí mu adinamía
To álfa ke t’ oméga mu esí to s’ agapó
Monadikí ke mía trelí mu adinamía
Mi stamatás na mu to les
pos m’ agapás mi stamatás
Mi stamatás ópos ke chthes
na mu milás mi stamatás
Ta vrádia sta ónirá mu astéri tu érotá mu
tha ise ston dikó mu uranó
Pansélinos fengári, sostó margaritári
ta pánta óla mátia mu esí to s’ agapó
Monadikí ke mía trelí mu adinamía
Mi stamatás na mu to les
pos m’ agapás mi stamatás
Mi stamatás ópos ke chthes
na mu milás mi stamatás
|