Όταν μιλάς για μας τους δυο
σκέψεις παράξενες γυρνούν στο μυαλό
μα στο ‘χω πει, μη με ζηλεύεις, μη ζηλεύεις
δεν έχω τίποτα να κρύψω πια
όταν γελάς και με μαγεύεις, μη ζηλεύεις
δε θέλω τίποτα άλλο πιο πολύ
είσαι η ζωή, μη με ζηλεύεις, μη ζηλεύεις
Είναι ανόητο να μην πιστεύεις
πως για σένα ζω
για ό,τι φανταστείς να μη ζηλεύεις
δε φταίω εγώ
Όταν μιλάς για χωρισμό
πάντα σου λέω να βάλεις μυαλό
τι άλλο να πω, μη με ζηλεύεις, μη ζηλεύεις
είναι άδικο να μη γελάς
να μη μιλάς, να μη με θέλεις, μη ζηλεύεις
δεν έχω τίποτα να κρύψω πια
είσαι η ζωή, μη με παιδεύεις, μη ζηλεύεις
Είναι ανόητο να μην πιστεύεις
πως για σένα ζω
για ό,τι φανταστείς να μη ζηλεύεις
δε φταίω εγώ
|
Όtan milás gia mas tus dio
sképsis paráksenes girnun sto mialó
ma sto ‘cho pi, mi me zilevis, mi zilevis
den écho típota na krípso pia
ótan gelás ke me magevis, mi zilevis
de thélo típota állo pio polí
ise i zoí, mi me zilevis, mi zilevis
Ine anóito na min pistevis
pos gia séna zo
gia ó,ti fantastis na mi zilevis
de fteo egó
Όtan milás gia chorismó
pánta su léo na vális mialó
ti állo na po, mi me zilevis, mi zilevis
ine ádiko na mi gelás
na mi milás, na mi me thélis, mi zilevis
den écho típota na krípso pia
ise i zoí, mi me pedevis, mi zilevis
Ine anóito na min pistevis
pos gia séna zo
gia ó,ti fantastis na mi zilevis
de fteo egó
|