Αν δεν ακούσω την καρδιά μου να χτυπάει,
πως να σ’ το πω το σ’ αγαπώ;
Το κάθε βήμα μου εκείνη το μετράει
και δεν πιστεύει σ’ έναν ενθουσιασμό.
Μη, μη ζητάς πολλά,
έχω κουραστεί, έχω πληγωθεί,
πως να σ’ αγαπήσω;
Μη, μη ζητάς πολλά,
έλα μια βραδιά κι άντε στο καλό,
μη γυρίζεις πίσω.
Αν δε σε νιώσω μες στις φλέβες μου σαν αίμα,
πως να σ’ το πω το σ’ αγαπώ;
Ούτε γι’ αστείο δε θα πω αυτό το ψέμα
γιατί η αγάπη είναι κάτι δυνατό.
Μη, μη ζητάς πολλά,
έχω κουραστεί, έχω πληγωθεί,
πως να σ’ αγαπήσω;
Μη, μη ζητάς πολλά,
έλα μια βραδιά κι άντε στο καλό,
μη γυρίζεις πίσω.
|
An den akuso tin kardiá mu na chtipái,
pos na s’ to po to s’ agapó;
To káthe víma mu ekini to metrái
ke den pistevi s’ énan enthusiasmó.
Mi, mi zitás pollá,
écho kurasti, écho pligothi,
pos na s’ agapíso;
Mi, mi zitás pollá,
éla mia vradiá ki ánte sto kaló,
mi girízis píso.
An de se nióso mes stis fléves mu san ema,
pos na s’ to po to s’ agapó;
Oíte gi’ astio de tha po aftó to pséma
giatí i agápi ine káti dinató.
Mi, mi zitás pollá,
écho kurasti, écho pligothi,
pos na s’ agapíso;
Mi, mi zitás pollá,
éla mia vradiá ki ánte sto kaló,
mi girízis píso.
|