Όσα λέω, δε στα λέω
για να πάρω ίσως κάτι παραπάνω
σ’ αγαπάω και πιστεύω
πως τα λόγια και το χρόνο μου δε χάνω
η ζωή που `χεις διαλέξει
θα σε βγάλει σ’ ένα δρόμο που τον ξέρω
που εσύ δεν τον γνωρίζεις
μα εγώ ούτε γι’ αστείο δεν τον θέλω.
Δεν αντέχω να σε βλέπω
να σκορπίζεις της ζωής σου τα κομμάτια
δεν αντέχω ν’ αντικρίζω
το παράπονο στα όμορφά σου μάτια
η ζωή που `χεις διαλέξει
θα σε βγάλει σ’ ένα δρόμο που τον ξέρω
που εσύ δεν τον γνωρίζεις
μα εγώ ούτε γι’ αστείο δεν τον θέλω.
Γι’ αυτό σου λέω,
μην ξοδεύεις την αγάπη
σαν λεφτά στην αγορά
μην σκορπάς σαν να `ναι στάχτη
της ψυχής τα υλικά
μην ξοδεύεις την αγάπη
σαν λεφτά στην αγορά
μην σκορπάς σαν να `ναι στάχτη
της ψυχής τα υλικά
κι όποια κι αν είναι τα τιμήματα
κράτησε κάτι απ’ τα αισθήματα
γιατί στο τέλος θα μετράς μηδενικά.
|
Όsa léo, de sta léo
gia na páro ísos káti parapáno
s’ agapáo ke pistevo
pos ta lógia ke to chróno mu de cháno
i zoí pu `chis dialéksi
tha se vgáli s’ éna drómo pu ton kséro
pu esí den ton gnorízis
ma egó ute gi’ astio den ton thélo.
Den antécho na se vlépo
na skorpízis tis zoís su ta kommátia
den antécho n’ antikrízo
to parápono sta ómorfá su mátia
i zoí pu `chis dialéksi
tha se vgáli s’ éna drómo pu ton kséro
pu esí den ton gnorízis
ma egó ute gi’ astio den ton thélo.
Gi’ aftó su léo,
min ksodevis tin agápi
san leftá stin agorá
min skorpás san na `ne stáchti
tis psichís ta iliká
min ksodevis tin agápi
san leftá stin agorá
min skorpás san na `ne stáchti
tis psichís ta iliká
ki ópia ki an ine ta timímata
krátise káti ap’ ta esthímata
giatí sto télos tha metrás mideniká.
|