Μην ανοίγεις πληγές που δεν κλείνουνε,
μην ανάβεις φωτιές που δε σβήνουνε.
αν είσαι άνθρωπος και με πονάς,
στη ζωή μου ξανά μη γυρνάς,
μη γυρνάς, μη γυρνάς.
Ταλαιπωρήθηκα να σε ξεχάσω,
είδα και έπαθα να ησυχάσω,
και τώρα έρχεσαι πληγές ν’ ανοίξεις,
μέσα στο ψέμα σου να με τυλίξεις.
Μην ανοίγεις πληγές που δεν κλείνουνε,
μην ανάβεις φωτιές που δε σβήνουνε.
αν είσαι άνθρωπος και με πονάς,
στη ζωή μου ξανά μη γυρνάς,
μη γυρνάς, μη γυρνάς.
Εγώ σε πλήρωσα με την καρδιά μου,
με τα ξενύχτια και τα δάκρυά μου,
και αφού γλίτωσα απ’ τη σκιά σου,
πάρε απ’ το δρόμο μου τα βήματά σου.
Μην ανοίγεις πληγές που δεν κλείνουνε,
μην ανάβεις φωτιές που δε σβήνουνε.
αν είσαι άνθρωπος και με πονάς,
στη ζωή μου ξανά μη γυρνάς,
μη γυρνάς, μη γυρνάς.
Μην ανοίγεις πληγές που δεν κλείνουνε,
μην ανάβεις φωτιές που δε σβήνουνε.
αν είσαι άνθρωπος και με πονάς,
στη ζωή μου ξανά μη γυρνάς,
μη γυρνάς, μη γυρνάς, μη γυρνάς, μη γυρνάς.
|
Min anigis pligés pu den klinune,
min anávis fotiés pu de svínune.
an ise ánthropos ke me ponás,
sti zoí mu ksaná mi girnás,
mi girnás, mi girnás.
Taleporíthika na se ksecháso,
ida ke épatha na isicháso,
ke tóra érchese pligés n’ aniksis,
mésa sto pséma su na me tilíksis.
Min anigis pligés pu den klinune,
min anávis fotiés pu de svínune.
an ise ánthropos ke me ponás,
sti zoí mu ksaná mi girnás,
mi girnás, mi girnás.
Egó se plírosa me tin kardiá mu,
me ta kseníchtia ke ta dákriá mu,
ke afu glítosa ap’ ti skiá su,
páre ap’ to drómo mu ta vímatá su.
Min anigis pligés pu den klinune,
min anávis fotiés pu de svínune.
an ise ánthropos ke me ponás,
sti zoí mu ksaná mi girnás,
mi girnás, mi girnás.
Min anigis pligés pu den klinune,
min anávis fotiés pu de svínune.
an ise ánthropos ke me ponás,
sti zoí mu ksaná mi girnás,
mi girnás, mi girnás, mi girnás, mi girnás.
|