|
Νόμιζα ότι μ’ αγαπάς
κι όπως εγώ μες στη σιωπή και εσύ με ψάχνεις,
όμως παράλογα μιλάς,
σ’ άλλα στόματα ό,τι ζήσαμε πουλάς
και μ’ ανησυχείς, πως μ’ ανησυχείς,
αν στο ψέμα τους θα παρασυρθείς.
Αν εγώ έχω εσένα, δε θέλω κανέναν,
αυτό να τους πεις
τα χέρια τ’ απεγνωσμένα σου τα ‘χω απλωμένα
φανείς δε φανείς.
Μα εσύ έχεις εμένα, μην τρέμεις κανέναν,
εγώ είμαι εδώ
όπως τ’ ακίνητα τρένα, τα αφιερωμένα
σε έναν σταθμό.
Μην ανησυχείς, μην ανησυχείς
από το ποτέ στο για πάντα εμείς.
Μου ‘λειψε η γεύση των φιλιών,
κι η φαντασία κάνει όνειρα να ζήσει
μα ο άγγελός μου είναι απών
σα θυμωμένος με το λίγο των ψυχών
Μην ανησυχείς, μην ανησυχείς
ήρθε η ώρα πια να μ’ εμπιστευτείς.
Αν εγώ έχω εσένα, δε θέλω κανέναν,
αυτό να τους πεις
τα χέρια τ’ απεγνωσμένα σου τα ‘χω απλωμένα
φανείς δε φανείς.
Μα εσύ έχεις εμένα, μην τρέμεις κανέναν,
εγώ είμαι εδώ
όπως τ’ ακίνητα τρένα, τα αφιερωμένα
σε έναν σταθμό.
Μην ανησυχείς, μην ανησυχείς
από το ποτέ στο για πάντα εμείς.
Φεύγουν τα χρόνια περνάνε
σ’ ό,τι αγαπώ ξεσπάνε
κι όλα σαν στάχτη σκορπάνε σ’ ωκεανό.
Με τη ζωή μου μην παίξεις
είτε βουβά είτε με λέξεις.
Θέλω σαν φάρος να φέξεις
για να σε βρω
Δεν ανησυχώ,δεν ανησυχώ
ήρθε η ώρα πια να σ’ εμπιστευτώ.
Αν εγώ έχω εσένα,
δε θέλω κανέναν,
αυτό να τους πεις.
|
Nómiza óti m’ agapás
ki ópos egó mes sti siopí ke esí me psáchnis,
ómos paráloga milás,
s’ álla stómata ó,ti zísame pulás
ke m’ anisichis, pos m’ anisichis,
an sto pséma tus tha parasirthis.
An egó écho eséna, de thélo kanénan,
aftó na tus pis
ta chéria t’ apegnosména su ta ‘cho aploména
fanis de fanis.
Ma esí échis eména, min trémis kanénan,
egó ime edó
ópos t’ akínita tréna, ta afieroména
se énan stathmó.
Min anisichis, min anisichis
apó to poté sto gia pánta emis.
Mu ‘lipse i gefsi ton filión,
ki i fantasía káni ónira na zísi
ma o ángelós mu ine apón
sa thimoménos me to lígo ton psichón
Min anisichis, min anisichis
írthe i óra pia na m’ ebisteftis.
An egó écho eséna, de thélo kanénan,
aftó na tus pis
ta chéria t’ apegnosména su ta ‘cho aploména
fanis de fanis.
Ma esí échis eména, min trémis kanénan,
egó ime edó
ópos t’ akínita tréna, ta afieroména
se énan stathmó.
Min anisichis, min anisichis
apó to poté sto gia pánta emis.
Fevgun ta chrónia pernáne
s’ ó,ti agapó ksespáne
ki óla san stáchti skorpáne s’ okeanó.
Me ti zoí mu min peksis
ite vuvá ite me léksis.
Thélo san fáros na féksis
gia na se vro
Den anisichó,den anisichó
írthe i óra pia na s’ ebisteftó.
An egó écho eséna,
de thélo kanénan,
aftó na tus pis.
|
