Όταν άλλη μια μέρα τελειώνει
μες στην πλήξη και την ερημιά
όταν στα μπαρ γυρνάς κουρασμένος
κι οι φίλοι δε σου κάνουν πια
Όταν ξυπνάς σε άδειο κρεβάτι
Κι απ’ τις γρίλιες δε φτάνει το φως
Όταν ο κόσμος για σένα είναι ξένος
κι εσύ ένας ξένος για αυτόν
Μη ξεχνάς πως κάποιο βράδυ
μες στο πιο βαθύ σκοτάδι
σε βρίσκει εκείνος που ζητάς
μη ξεχνάς
Όταν τίποτα δε σε ξαφνιάζει
και τ’ άγνωστα μοιάζουν γνωστά
να φοβάσαι να αλλάξεις σελίδα
και όλα κυλάνε αργά
Όταν ξυπνάς σε άδειο κρεβάτι
Κι απ’ τις γρίλιες δε φτάνει το φως
Όταν ο κόσμος για σένα είναι ξένος
κι εσύ ένας ξένος για αυτόν
|
Όtan álli mia méra telióni
mes stin plíksi ke tin erimiá
ótan sta bar girnás kurasménos
ki i fíli de su kánun pia
Όtan ksipnás se ádio kreváti
Ki ap’ tis grílies de ftáni to fos
Όtan o kósmos gia séna ine ksénos
ki esí énas ksénos gia aftón
Mi ksechnás pos kápio vrádi
mes sto pio vathí skotádi
se vríski ekinos pu zitás
mi ksechnás
Όtan típota de se ksafniázi
ke t’ ágnosta miázun gnostá
na fováse na alláksis selída
ke óla kiláne argá
Όtan ksipnás se ádio kreváti
Ki ap’ tis grílies de ftáni to fos
Όtan o kósmos gia séna ine ksénos
ki esí énas ksénos gia aftón
|