Έχω έναν πόλεμο ανοικτό
με τον ίδιο μου τον εαυτό
έχω κάποιες τάσεις διαφυγής
σοβαρά δε θέλω να με δεις
δεν υπάρχει τρόπος να σωθώ
απ’ τους κόμπους όλους θα λυθώ
θα φύγω
έχω τα σημάδια του καιρού
και τη συνταγή ενός γιατρού
η ζωή να έχει αλλαγές
κι όχι μόνιμες επιλογές
παίζω με φωτιές από παιδί
και τις κλειδαριές χωρίς κλειδί
ανοίγω
Μην πλησιάζεις
ακόμα πιο κοντά
στην αγκαλιά σου
ανήκω προσωρινά
τίποτα δε με κρατάει
και πουθενά
εμένα
μην πλησιάζεις
κοντά μου θα χαθώ
άνεμος ήταν
η μοίρα να γεννηθώ
δεν με κρατάει αγάπη καμιά
τις αλυσίδες τις σπάει η καρδιά
για να φύγει ξανά
Έχω έναν πόλεμο ανοιχτό
με τον ίδιο μου τον εαυτό
έχω μια εικόνα της ζωής
που εσύ δε γίνεται να δεις
γύρω μου οι δρόμοι σταματούν
κι όλα όσα είχαν να μου πουν
τα είπαν
έχω τη δική μου λογική
λίγο αυτοκαταστροφική
μα τα καταφέρνω τελικά
και δεν παίρνω ηρεμιστικά
έχω μάθει μέσα μου το πως
να το πολεμάω μοναχός
το σύμπαν
|
Έcho énan pólemo aniktó
me ton ídio mu ton eaftó
écho kápies tásis diafigís
sovará de thélo na me dis
den ipárchi trópos na sothó
ap’ tus kóbus ólus tha lithó
tha fígo
écho ta simádia tu keru
ke ti sintagí enós giatru
i zoí na échi allagés
ki óchi mónimes epilogés
pezo me fotiés apó pedí
ke tis klidariés chorís klidí
anigo
Min plisiázis
akóma pio kontá
stin agkaliá su
aníko prosoriná
típota de me kratái
ke puthená
eména
min plisiázis
kontá mu tha chathó
ánemos ítan
i mira na gennithó
den me kratái agápi kamiá
tis alisídes tis spái i kardiá
gia na fígi ksaná
Έcho énan pólemo anichtó
me ton ídio mu ton eaftó
écho mia ikóna tis zoís
pu esí de ginete na dis
giro mu i drómi stamatun
ki óla ósa ichan na mu pun
ta ipan
écho ti dikí mu logikí
lígo aftokatastrofikí
ma ta kataférno teliká
ke den perno iremistiká
écho máthi mésa mu to pos
na to polemáo monachós
to síban
|