Απ’ τα χείλη της μου έμεινε η πίκρα
Στην ψυχή μου νωπές οι πληγές.
Δεν αλλάζει ποτέ είναι η ίδια
Είναι η αγάπη που ματώνει καρδιές.
Μην την πιστεύετε,
ψέματα λέει!
Έτσι υποκρίνεται,
κάνει πως κλαίει.
Είναι γυναίκα χωρίς αισθήματα
Παντού γυρεύει καινούρια θύματα.
Το κορμί της σκορπίζει τα βράδια,
Δεν αισθάνεται καθόλου ενοχές,
Κι ψυχή της σας λέω είναι άδεια,
Και καινούριες ζητάει αγκαλιές.
Μην την πιστεύετε,
ψέματα λέει!
Έτσι υποκρίνεται,
κάνει πως κλαίει.
Είναι γυναίκα χωρίς αισθήματα
Παντού γυρεύει καινούρια θύματα.
|
Ap’ ta chili tis mu émine i píkra
Stin psichí mu nopés i pligés.
Den allázi poté ine i ídia
Ine i agápi pu matóni kardiés.
Min tin pistevete,
psémata léi!
Έtsi ipokrínete,
káni pos klei.
Ine gineka chorís esthímata
Pantu girevi kenuria thímata.
To kormí tis skorpízi ta vrádia,
Den esthánete kathólu enochés,
Ki psichí tis sas léo ine ádia,
Ke kenuries zitái agkaliés.
Min tin pistevete,
psémata léi!
Έtsi ipokrínete,
káni pos klei.
Ine gineka chorís esthímata
Pantu girevi kenuria thímata.
|