Ένα ποτό κι άλλο ένα
μια τεκίλα ξανά,
βάλε ένα ούζο σε μένα
απόψε θέλω να μου γελάς
ναι θέλω να μου γελάς.
Θέλω, τα πόδια σου κάτω
μες στο ρυθμό να χτυπάς,
απόψε την ψυχή μου στη δίνω
για να σε δω να ξεσπάς
για να σε δω να ξεσπάς.
Πόσο μ’ αρέσει αυτό το γέλιο
πόσο όμορφη γίνεσαι
αυτή τη στιγμή κάν’ τη δική σου
μην υποκρίνεσαι, μην υποκρίνεσαι.
Το ξέρω περνάς δύσκολες μέρες,
από παντού στριμώχνεσαι,
μοιάζεις σαν θαύμα πως τώρα μπροστά μου
μεταμορφώνεσαι, μεταμορφώνεσαι.
Πόσο μ’ αρέσει αυτό το γέλιο
πόσο όμορφη γίνεσαι
αυτή τη στιγμή κάν’ τη δική σου
μην υποκρίνεσαι, μην υποκρίνεσαι.
Πόσο μ’ αρέσει αυτό το γέλιο
πόσο όμορφος γίνεσαι
αυτή τη στιγμή κάν’ τη δική σου
μην υποκρίνεσαι, μην υποκρίνεσαι.
|
Έna potó ki állo éna
mia tekíla ksaná,
vále éna uzo se ména
apópse thélo na mu gelás
ne thélo na mu gelás.
Thélo, ta pódia su káto
mes sto rithmó na chtipás,
apópse tin psichí mu sti díno
gia na se do na ksespás
gia na se do na ksespás.
Póso m’ arési aftó to gélio
póso ómorfi ginese
aftí ti stigmí kán’ ti dikí su
min ipokrínese, min ipokrínese.
To kséro pernás dískoles méres,
apó pantu strimóchnese,
miázis san thafma pos tóra brostá mu
metamorfónese, metamorfónese.
Póso m’ arési aftó to gélio
póso ómorfi ginese
aftí ti stigmí kán’ ti dikí su
min ipokrínese, min ipokrínese.
Póso m’ arési aftó to gélio
póso ómorfos ginese
aftí ti stigmí kán’ ti dikí su
min ipokrínese, min ipokrínese.
|