Συνέχεια τρέχω, κανείς δε με πιάνει
μα όταν σε βλέπω κάτι με πιάνει
και ακίνητος μένω και ζω στο σκοτάδι
και ο ήλιος ανάβει, για κοίτα τον καημένο..
Μήπως φταίει η αγάπη
που τα πόδια βαριά στο χώμα κρατάει
Μήπως φταίει η αγάπη
που χωρίς το φιλί η ομάδα δεν πετάει..
Δε φτάνω μα τρέχω όταν δε σ’ έχω,
συνέχεια σκοντάφτω γιατί δεν αντέχω να κάθομαι να `μαι μόνος
περνάει ο χρόνος, στιγμούλες για χρόνια, όλα μοιάζουν αιώνια.
Μήπως φταίει η αγάπη
που τα πόδια βαριά στο χώμα κρατάει
Μήπως φταίει η αγάπη
που χωρίς το φιλί η ομάδα δεν πετάει..
|
Sinéchia trécho, kanis de me piáni
ma ótan se vlépo káti me piáni
ke akínitos méno ke zo sto skotádi
ke o ílios anávi, gia kita ton kaiméno..
Mípos ftei i agápi
pu ta pódia variá sto chóma kratái
Mípos ftei i agápi
pu chorís to filí i omáda den petái..
De ftáno ma trécho ótan de s’ écho,
sinéchia skontáfto giatí den antécho na káthome na `me mónos
pernái o chrónos, stigmules gia chrónia, óla miázun eónia.
Mípos ftei i agápi
pu ta pódia variá sto chóma kratái
Mípos ftei i agápi
pu chorís to filí i omáda den petái..
|