Ένα χτενάκι στα μαλλιά
μια πινελιά πάνω στο γκρίζο
Μητέρα, φίλη μου παλιά
το παρελθόν σου ψηλαφίζω
Στο πιο κρυφό σου μυστικό
ψάχνω να βρω τι έχει φταίξει
Ποιο χρέος σου απλήρωτο
τη μοίρα μου έχει παγιδέψει
Τι δε μου ’χεις πει
Τι μου έχεις κρύψει
Ποιον αγάπησες, μητέρα
Ποιος σου έχει λείψει
Πως θα λυτρωθείς
Πως θα με λυτρώσεις
Στη δική σου μοίρα, μάνα
μη με παραδώσεις
Σε ποια ρωγμή του φεγγαριού
είχες το πάθος σου κρυμμένο
Με τη ντροπή του κοριτσιού
Που ’ναι απ’ αγάπη ξεχασμένο
Πες μου ποιο θάνατο θρηνεί
αυτή η ρυτίδα πλάι στο στόμα
Ποιαν ενοχή σου μακρινή
πληρώνει το δικό μου σώμα
Τι δε μου ’χεις πει
Τι μου έχεις κρύψει
Ποιον αγάπησες, μητέρα
Ποιος σου έχει λείψει
Πως θα λυτρωθείς
Πως θα με λυτρώσεις
Στη δική σου μοίρα, μάνα
μη με παραδώσεις
|
Έna chtenáki sta malliá
mia pineliá páno sto gkrízo
Mitéra, fíli mu paliá
to parelthón su psilafízo
Sto pio krifó su mistikó
psáchno na vro ti échi fteksi
Pio chréos su aplíroto
ti mira mu échi pagidépsi
Ti de mu ’chis pi
Ti mu échis krípsi
Pion agápises, mitéra
Pios su échi lipsi
Pos tha litrothis
Pos tha me litrósis
Sti dikí su mira, mána
mi me paradósis
Se pia rogmí tu fengariu
iches to páthos su krimméno
Me ti ntropí tu koritsiu
Pu ’ne ap’ agápi ksechasméno
Pes mu pio thánato thrini
aftí i ritída plái sto stóma
Pian enochí su makriní
pliróni to dikó mu sóma
Ti de mu ’chis pi
Ti mu échis krípsi
Pion agápises, mitéra
Pios su échi lipsi
Pos tha litrothis
Pos tha me litrósis
Sti dikí su mira, mána
mi me paradósis
|