Περπατάμε… Ανάποδα στον κόσμο αυτό.
Περπατάμε… Δεν ξέρω που πάμε…
Κουβαλάμε στην πλάτη ένα βαρύ χωρισμό…
Μα στα χέρια, τα χάδια μετράμε.
Είναι κρίμα… Το ξέρεις και το ξέρω κι εγώ
Οι δυο μας, κουνάμε τη γη
Μια λύση… Που δεν τη βρίσκει η λογική,
Μονάχα η τρέλα μπορεί…
Μια ακόμα βουτιά
εκεί στα βαθιά
στα πρώτα φιλιά
η πόρτα θα ανοίξει.
Μια ακόμα βουτιά
κι απ’ το χωριστά
θα πάμε μαζί και θα δείξει…
Μια ακόμα βουτιά
κι η αγάπη μετά
με λίγη δουλειά
τα πάντα θα φτιάξει.
Δε θέλω πολλά
μια ακόμα βουτιά
μια ακόμα ζαριά κι ό,τι κάτσει…
Περπατάμε… Ανάποδα στον ίδιο βυθό…
Περπατάμε… Δεν ξέρω που πάμε…
Κουβαλάμε… στην πλάτη ένα “φεύγω” πικρό…
Με το “έλα”, τα μάτια κοιτάνε…
|
Perpatáme… Anápoda ston kósmo aftó.
Perpatáme… Den kséro pu páme…
Kuvaláme stin pláti éna varí chorismó…
Ma sta chéria, ta chádia metráme.
Ine kríma… To kséris ke to kséro ki egó
I dio mas, kunáme ti gi
Mia lísi… Pu den ti vríski i logikí,
Monácha i tréla bori…
Mia akóma vutiá
eki sta vathiá
sta próta filiá
i pórta tha aniksi.
Mia akóma vutiá
ki ap’ to choristá
tha páme mazí ke tha diksi…
Mia akóma vutiá
ki i agápi metá
me lígi duliá
ta pánta tha ftiáksi.
De thélo pollá
mia akóma vutiá
mia akóma zariá ki ó,ti kátsi…
Perpatáme… Anápoda ston ídio vithó…
Perpatáme… Den kséro pu páme…
Kuvaláme… stin pláti éna “fevgo” pikró…
Me to “éla”, ta mátia kitáne…
|