Να ναι ζωή και να μη σ’ έχω πλάι
Μοιάζει αστείο κακό
Να ‘χω φωνή και να μη σου μιλάει
Τι απομένει να πω
Να στο ζητώ και να μην επιστρέφεις
Είναι χαμένη ευχή
Είναι αμαρτία να το καταστρέφεις
Ο τι ζητά η ψυχή
Μια βροχή μου ξεπλένει τα μάτια
Πέφτουν σταγόνες σαν να `ναι γυαλιά
Όσα είδα τα σπας σε κομμάτια
Κι απ’ τις εικόνες δεν πίνεις γουλιά
Να ναι πρωί και να μην ξημερώνει
Δε θα μου βγει σε καλό
Να ναι αρχή και να λέω πως τελειώνει
Αυτό δε στο συγχωρώ
Να στο ζητώ και να μην περιμένεις
Είναι για μένα θυμός
Αν είσαι εσύ ο καιρός που απομένεις
Γίνε νερό κι ουρανός
Μια βροχή μου ξεπλένει τα μάτια
Πέφτουν σταγόνες σαν να `ναι γυαλιά
Όσα είδα τα σπας σε κομμάτια
Κι απ’ τις εικόνες δεν πίνεις γουλιά
Μια βροχή μου ξεπλένει τα μάτια
Και στο λαιμό τα φιλιά σου θηλιά
Όσα είδα τα σπας σε κομμάτια
Εγώ με σένα θ’ αλλάξω δουλειά
|
Na ne zoí ke na mi s’ écho plái
Miázi astio kakó
Na ‘cho foní ke na mi su milái
Ti apoméni na po
Na sto zitó ke na min epistréfis
Ine chaméni efchí
Ine amartía na to katastréfis
O ti zitá i psichí
Mia vrochí mu ksepléni ta mátia
Péftun stagónes san na `ne gialiá
Όsa ida ta spas se kommátia
Ki ap’ tis ikónes den pínis guliá
Na ne pri ke na min ksimeróni
De tha mu vgi se kaló
Na ne archí ke na léo pos telióni
Aftó de sto sigchoró
Na sto zitó ke na min periménis
Ine gia ména thimós
An ise esí o kerós pu apoménis
Gine neró ki uranós
Mia vrochí mu ksepléni ta mátia
Péftun stagónes san na `ne gialiá
Όsa ida ta spas se kommátia
Ki ap’ tis ikónes den pínis guliá
Mia vrochí mu ksepléni ta mátia
Ke sto lemó ta filiá su thiliá
Όsa ida ta spas se kommátia
Egó me séna th’ allákso duliá
|