|
Όταν γυρίσουν τα χελιδόνια
πάρε το δρόμο του γυρισμού,
πέρασαν μήνες, πέρασαν χρόνια,
μα δεν ανήκω εγώ αλλού.
Μια φορά μονάχα αγαπάμε,
μια φορά, ας μη γελιόμαστε,
με κλειστά τα μάτια όταν φιλάμε
τη χαμένη, τη χαμένη, τη χαμένη
αγάπη μας θυμόμαστε,
τη χαμένη, τη χαμένη, τη χαμένη
αγάπη μας θυμόμαστε.
Όταν αράζουν τ’ άσπρα καράβια
σε περιμένω σαν να `ναι χθες,
τα μάτια βλέπουν χιλιάδες μάγια
μα δεν αλλάζουν ποτέ οι καρδιές.
Μια φορά μονάχα αγαπάμε,
μια φορά, ας μη γελιόμαστε,
με κλειστά τα μάτια όταν φιλάμε
τη χαμένη, τη χαμένη, τη χαμένη
αγάπη μας θυμόμαστε,
τη χαμένη, τη χαμένη, τη χαμένη
αγάπη μας θυμόμαστε.
|
Όtan girísun ta chelidónia
páre to drómo tu girismu,
pérasan mínes, pérasan chrónia,
ma den aníko egó allu.
Mia forá monácha agapáme,
mia forá, as mi geliómaste,
me klistá ta mátia ótan filáme
ti chaméni, ti chaméni, ti chaméni
agápi mas thimómaste,
ti chaméni, ti chaméni, ti chaméni
agápi mas thimómaste.
Όtan arázun t’ áspra karávia
se periméno san na `ne chthes,
ta mátia vlépun chiliádes mágia
ma den allázun poté i kardiés.
Mia forá monácha agapáme,
mia forá, as mi geliómaste,
me klistá ta mátia ótan filáme
ti chaméni, ti chaméni, ti chaméni
agápi mas thimómaste,
ti chaméni, ti chaméni, ti chaméni
agápi mas thimómaste.
|
