Μια φωτογραφία βυθισμένη,
μόνη κι έχει γοητεία
φόντο η Βενετία
και χειμώνας με βροχή
Εσύ γελούσες
και μου κράταγες το χέρι
Κι εγώ ποιος ξέρει
τι σου `χα πει
Φοβάμαι τόσο να θυμηθώ,
χωρίς να νιώσω το χάδι αυτό
Εσύ γελούσες κι εγώ πιο κει,
χρονολογία φανταστική
Μια φωτογραφία δυναμώνει,
μόνη μες στην απουσία
σαν την υγρασία
στο παγκάκι που ακουμπάς
Τι ώρα είναι
κι επιμένει η φαντασία,
να σε ρωτήσω
αν μ’ αγαπάς
|
Mia fotografía vithisméni,
móni ki échi goitia
fónto i Oenetía
ke chimónas me vrochí
Esí geluses
ke mu krátages to chéri
Ki egó pios kséri
ti su `cha pi
Fováme tóso na thimithó,
chorís na nióso to chádi aftó
Esí geluses ki egó pio ki,
chronologia fantastikí
Mia fotografía dinamóni,
móni mes stin apusía
san tin igrasía
sto pagkáki pu akubás
Ti óra ine
ki epiméni i fantasía,
na se rotíso
an m’ agapás
|