Τώρα που έμαθα να ζω χωρίς εσένα
τώρα που οι μνήμες μου γυρνούν από τα ξένα
απ’ τη ζωή μου όταν περνάς,
μια καλημέρα μη την ξεχνάς
Όσα ανελέητα η μέρα μας τα παίρνει
η νύχτα στ’ όνειρο απρόσμενα τα φέρνει
όπου κι αν είσαι όταν ξυπνάς
μια καλημέρα μη την ξεχνάς
Λένε πως χάθηκες,
δε σε συνάντησε κανείς ως σήμερα,
σα να `σουν πρόσωπο που επινόησα,
μάτια μου ανήμερα..
Λένε πως χάθηκες
μα ήσουνα εδώ όσο άλλο τίποτα
μα ήσουνα εγώ κι εγώ φοβόμουνα
μάτια μου ανύποπτα…
Είναι η σκέψη σου αόρατος καθρέφτης
στις δύσκολες στιγμές κοιτάζω αν με βλέπεις
απ’ τη ζωή μου όταν περνάς
μια καλημέρα μη την ξεχνάς
Σ’ ακούω να μιλάς φωνή μες στη φωνή μου
όπως μεγάλωνα μεγάλωνες μαζί μου
όπου κι αν είσαι όταν ξυπνάς
μια καλημέρα μη την ξεχνάς
|
Tóra pu ématha na zo chorís eséna
tóra pu i mnímes mu girnun apó ta kséna
ap’ ti zoí mu ótan pernás,
mia kaliméra mi tin ksechnás
Όsa aneléita i méra mas ta perni
i níchta st’ óniro aprósmena ta férni
ópu ki an ise ótan ksipnás
mia kaliméra mi tin ksechnás
Léne pos cháthikes,
de se sinántise kanis os símera,
sa na `sun prósopo pu epinóisa,
mátia mu anímera..
Léne pos cháthikes
ma ísuna edó óso állo típota
ma ísuna egó ki egó fovómuna
mátia mu anípopta…
Ine i sképsi su aóratos kathréftis
stis dískoles stigmés kitázo an me vlépis
ap’ ti zoí mu ótan pernás
mia kaliméra mi tin ksechnás
S’ akuo na milás foní mes sti foní mu
ópos megálona megálones mazí mu
ópu ki an ise ótan ksipnás
mia kaliméra mi tin ksechnás
|