|
Πρόσωπα και λόγια δικές μου στιγμές
στο θολό μυαλό μου εικόνες ρωγμές
στο στερνό τσιγάρο μου απόψε μιλάω ξανά
Μοιάζεις με την καύτρα του τόσο κι εσύ
μ’ έκαψες για λίγο και τώρα σιωπή
άραγε που δίνεις φιλιά που σε μένα χρωστάς…
που γυρνάς
Νιώθω τόσο μόνος δεν έχω στεριά κι ουρανό
δεν μοιράζομαι
μια καρδιά στον άνεμο είμαι και ψάχνω Θεό
σε χρειάζομαι
Νιώθω τόσο μόνος κανείς δε μου λέει σ’ αγαπώ
ούτε η μοναξιά
σαν ψυχή γυρεύω να βρω ένα σώμα να μπω
μα εσύ πουθενά…πουθενά…
Νύχτα φέρνει η νύχτα κι οι δρόμοι κλειστοί
στου καημού τα δίχτυα μπλεγμένη ζωή
φάρος μες στο πέλαγο είναι η δική σου μορφή
Θέλω να φωνάξω δεν βγαίνει η φωνή
μόνος του μου είπες κανένας δε ζει
άραγε σε ποια αγκαλιά τώρα πια με πουλάς
που γυρνάς
|
Prósopa ke lógia dikés mu stigmés
sto tholó mialó mu ikónes rogmés
sto sternó tsigáro mu apópse miláo ksaná
Miázis me tin kaftra tu tóso ki esí
m’ ékapses gia lígo ke tóra siopí
árage pu dínis filiá pu se ména chrostás…
pu girnás
Niótho tóso mónos den écho steriá ki uranó
den mirázome
mia kardiá ston ánemo ime ke psáchno Theó
se chriázome
Niótho tóso mónos kanis de mu léi s’ agapó
ute i monaksiá
san psichí girevo na vro éna sóma na bo
ma esí puthená…puthená…
Níchta férni i níchta ki i drómi klisti
stu kaimu ta díchtia blegméni zoí
fáros mes sto pélago ine i dikí su morfí
Thélo na fonákso den vgeni i foní
mónos tu mu ipes kanénas de zi
árage se pia agkaliá tóra pia me pulás
pu girnás
|
