Σταμάτα πια να με ελέγχεις διαρκώς
Τι κάνω μόνη μου τις νύχτες και που γυρνάω
Απ’ την αρχή σου το `χα πει έτσι είμαι εγώ
έτσι μπορώ έτσι αγαπάω
Το χαρακτήρα μου τον ήξερες καλά
Μέσα στο σπίτι δεν μπορούσα να ζω κλεισμένη
Με παρεξήγησες μου φέρθηκες σκληρά
Ειλικρινά δεν αντέχω πια
Μια καρδιά την έχω
Να την πληγώνεις δε σου επιτρέπω
Για πες μου το μυαλό σου που το έχεις
Μια μέρα θα σου φύγω και θα τρέχεις
Σταμάτα πια σου το `χω πει με ενοχλεί
Που εσύ ποτέ δε μου `χεις δείξει εμπιστοσύνη
Και τώρα φτάνεις πάλι στην υπερβολή
ένας θεός εκείνος θα σε κρίνει
Ήξερες πάντοτε εγώ πως αντιδρώ
Σε μια οθόνη η ζωή μου ήταν κολλημένη
Βγήκα τη βόλτα μου λοιπόν και τι μ’ αυτό
Δε σε μπορώ άλλο τι να πω
|
Stamáta pia na me elégchis diarkós
Ti káno móni mu tis níchtes ke pu girnáo
Ap’ tin archí su to `cha pi étsi ime egó
étsi boró étsi agapáo
To charaktíra mu ton íkseres kalá
Mésa sto spíti den borusa na zo klisméni
Me pareksígises mu férthikes sklirá
Ilikriná den antécho pia
Mia kardiá tin écho
Na tin pligónis de su epitrépo
Gia pes mu to mialó su pu to échis
Mia méra tha su fígo ke tha tréchis
Stamáta pia su to `cho pi me enochli
Pu esí poté de mu `chis diksi ebistosíni
Ke tóra ftánis páli stin ipervolí
énas theós ekinos tha se kríni
Ήkseres pántote egó pos antidró
Se mia othóni i zoí mu ítan kolliméni
Ogíka ti vólta mu lipón ke ti m’ aftó
De se boró állo ti na po
|