|
Δέσποτα βγάλε το σινί
Κι ένα λαχούρι βυσσινί
Απ’ το παλιό φορτσέρι
Και γράψε στη Περγαμηνή
Είμαι κι εγώ μια Κομνηνή
Κι ο Ανδρόνικος το ξέρει
Κόκκινα βάλε τα ψηφιά
Και πάμε στην Αγιά Σοφιά
Να μ’ ευλογήσεις νύφη
Πριν φέρουν άγρια συννεφιά
Τα μάτια σου τα σεντεφιά
Του πορθητή τα στίφη
Δέσποτα βοήθα μη σκιαχτώ
Και τ’ακριβό μου φυλαχτό
Στ’ άγιο σου χέρι κράτα
Μα σαν ακούσεις ουρλιαχτό
Κι ιδείς μακριά τον κουρνιαχτό
Τις προσευχές παράτα.
Κι αν βρεις ασέλωτο φαρί
Στο διάσελο να καρτερεί
Βάλ’ του φωτιά στη φτέρνα
Και πες τ’ Ανδρόνικου να ’ρθει
Με το βαρύ του το σπαθί
Να σώσει τη Βλαχέρνα
Δέσποτα σπάσαν τα λουριά
Στου χάρου την περαταριά
Και τ’άλογο φευγάτο
Κι αν είναι η μοίρα μου βαριά
Μη μου κρατάς τη μαρτυριά
Και το πικρό μαντάτο.
Έμπα μονάχα στη σκηνή
Κι απ’ τ’ασημένιο το σινί
Πάρε καυτό μολύβι
Και γράψε στην περγαμηνή
Είμαι κι εγώ μια Κομνηνή
Που μέτωπο δε σκύβει
|
Déspota vgále to siní
Ki éna lachuri vissiní
Ap’ to palió fortséri
Ke grápse sti Pergaminí
Ime ki egó mia Komniní
Ki o Andrónikos to kséri
Kókkina vále ta psifiá
Ke páme stin Agiá Sofiá
Na m’ evlogísis nífi
Prin férun ágria sinnefiá
Ta mátia su ta sentefiá
Tu porthití ta stífi
Déspota voítha mi skiachtó
Ke t’akrivó mu filachtó
St’ ágio su chéri kráta
Ma san akusis urliachtó
Ki idis makriá ton kurniachtó
Tis prosefchés paráta.
Ki an vris aséloto farí
Sto diáselo na karteri
Oál’ tu fotiá sti ftérna
Ke pes t’ Andróniku na ’rthi
Me to varí tu to spathí
Na sósi ti Olachérna
Déspota spásan ta luriá
Stu cháru tin peratariá
Ke t’álogo fevgáto
Ki an ine i mira mu variá
Mi mu kratás ti martiriá
Ke to pikró mantáto.
Έba monácha sti skiní
Ki ap’ t’asiménio to siní
Páre kaftó molívi
Ke grápse stin pergaminí
Ime ki egó mia Komniní
Pu métopo de skívi
|
