Απόψε είναι ήσυχα κοιμήθηκε η πόλη
αστράφτει ο θόλος τ’ ουρανού και εγώ είμαι αλλού
Πηγαινοέρχομαι αργά στο ίδιο μονοπάτι
Είναι ο κόσμος μου παντού παντού και η ψυχή μου
Μια ματιά σου μπορεί να με βρει
και το μέλλον μπροστά να κοιτάξω
Είν’ αυτό που μου δίνει ζωή
και χαρίζει φτερά να πετάξω
Μια ματιά σου μπορεί να με βρει
και το μέλλον μπροστά να κοιτάξω
Είν’ αυτό που μου δίνει ζωή
και με σπρώχνει σ’ αγαπώ να φωνάξω
Και νοσταλγώ το πριν και το μετά
Που κανείς δεν ξέρει κι η νύχτα σ’έχει φέρει
Και συναντιόμαστε ξανά στη χθεσινή μας μοναξιά
Και συναντιόμαστε ξανά σαν το πουλί που ξαγρυπνά
|
Apópse ine ísicha kimíthike i póli
astráfti o thólos t’ uranu ke egó ime allu
Pigenoérchome argá sto ídio monopáti
Ine o kósmos mu pantu pantu ke i psichí mu
Mia matiá su bori na me vri
ke to méllon brostá na kitákso
In’ aftó pu mu díni zoí
ke charízi fterá na petákso
Mia matiá su bori na me vri
ke to méllon brostá na kitákso
In’ aftó pu mu díni zoí
ke me spróchni s’ agapó na fonákso
Ke nostalgó to prin ke to metá
Pu kanis den kséri ki i níchta s’échi féri
Ke sinantiómaste ksaná sti chthesiní mas monaksiá
Ke sinantiómaste ksaná san to pulí pu ksagripná
|