|
Χάραξε νωρίς
Το χτεσινό το βράδυ ακόμα με κρατάει
Πως να κοιμηθείς
αφού ό,τι πέρασε είν’ εκεί και σε κοιτάει.
Άγριο το φως
σπάει τα παράθυρα και μπαίνει όταν δε θες
Ήλιος κοφτερός
φέρνει ένα σήμερα και σε πετάει στο χτες.
Κάνω να σταθώ
που να πατήσω που ‘μαι κάτω ολόγυρά μου
Κι αχ! να κρατηθώ
Τι να κρατήσω απ’ το τρεχαλητό της άμμου.
Άγριος εαυτός
σπάει ό,τι αγάπησα και γίνεται εγώ
Κι ούτε ένας Θεός
ούτε καθρέφτης, ούτε φίλος, ούτε εχθρός.
Χάραξε νωρίς
κι ήταν η νύχτα πανηγύρι και περνούσε
Νύχτα μιας στιγμής
κι ας ορκιζόταν πως για πάντα θα κρατούσε.
|
Chárakse norís
To chtesinó to vrádi akóma me kratái
Pos na kimithis
afu ó,ti pérase in’ eki ke se kitái.
Άgrio to fos
spái ta paráthira ke beni ótan de thes
Ήlios kofterós
férni éna símera ke se petái sto chtes.
Káno na stathó
pu na patíso pu ‘me káto ológirá mu
Ki ach! na kratithó
Ti na kratíso ap’ to trechalitó tis ámmu.
Άgrios eaftós
spái ó,ti agápisa ke ginete egó
Ki ute énas Theós
ute kathréftis, ute fílos, ute echthrós.
Chárakse norís
ki ítan i níchta panigiri ke pernuse
Níchta mias stigmís
ki as orkizótan pos gia pánta tha kratuse.
|
