Μια νύχτα ακόμα | Mia níchta akóma

Σαν μια σκιά την πόρτα μου περνάς
και γενικά τι κάνω με ρωτάς.

Με αφορμή της νύχτας το φιλί
μες στο κορμί μια μάχη μυστική.

Της μοναξιάς τα χρώματα χλωμά
και μου μιλάς με λόγια δανεικά.

Καρδιοχτυπώ, μα κάτι με κρατά.
Τι να σου πω; Κοιμάται η καρδιά.

Μια νύχτα, ακόμα μια νύχτα
και ως το πρωί θα φύγεις κι εσύ.
Μια νύχτα, ακόμα μια νύχτα
και ως το πρωί μαζί.

Σαν μια σκιά την πόρτα μου περνάς
και ξαφνικά σαν ρεύμα με χτυπάς.

Και οι στιγμές που ζούμε οι κρυφές
σαν εκδρομές σε άγνωστες τροχιές.

Και το πρωί που μόνος θα ’μαι εδώ
θα ’ναι η ζωή σαν ράγισμα παλιό.

Μα πάλι εγώ, σαν πάχνη σε φορώ
και προσπαθώ ν’ αλλάξω εαυτό.

Μια νύχτα, ακόμα μια νύχτα
και ως το πρωί θα φύγεις κι εσύ.
Μια νύχτα, ακόμα μια νύχτα
και ως το πρωί μαζί.

San mia skiá tin pórta mu pernás
ke geniká ti káno me rotás.

Me aformí tis níchtas to filí
mes sto kormí mia máchi mistikí.

Tis monaksiás ta chrómata chlomá
ke mu milás me lógia daniká.

Kardiochtipó, ma káti me kratá.
Ti na su po; Kimáte i kardiá.

Mia níchta, akóma mia níchta
ke os to pri tha fígis ki esí.
Mia níchta, akóma mia níchta
ke os to pri mazí.

San mia skiá tin pórta mu pernás
ke ksafniká san revma me chtipás.

Ke i stigmés pu zume i krifés
san ekdromés se ágnostes trochiés.

Ke to pri pu mónos tha ’me edó
tha ’ne i zoí san rágisma palió.

Ma páli egó, san páchni se foró
ke prospathó n’ allákso eaftó.

Mia níchta, akóma mia níchta
ke os to pri tha fígis ki esí.
Mia níchta, akóma mia níchta
ke os to pri mazí.