Ανέβηκα στον τρίτο από τη σκάλα
σκεφτόμουν τα μικρά που είναι μεγάλα
το αύριο στο θα που έχει μείνει
και που βολεύεται με ότι απομείνει.
Παράθυρο εγώ κι ο έξω κόσμος
χιλιάδες να περνούν και να ‘μαι μόνος
το αύριο να σκαλώνει στο συρτάρι
και να μπερδεύεται στο γκρίζο το κουβάρι
Κι ανοίγοντας την πόρτα στην ελπίδα, την είδα…
Μια νύχτα στην Ομόνοια να γυρίζει
ελπίδα στην ελπίδα να χαρίζει
να λέει σ’ αγαπώ στο περιθώριο
φιλιά να στέλνει στην παραμεθόριο.
Κατέβηκα στον τρίτο από τη σκάλα
σκεφτόμουν τα μικρά που είναι μεγάλα
το αύριο στο θα που έχει μείνει
και που βολεύτηκε με ότι έχει γίνει..
Μια νύχτα στην Ομόνοια να γυρίζει
ελπίδα στην ελπίδα να χαρίζει
να λέει σ’ αγαπώ στο περιθώριο
φιλιά να στέλνει στην παραμεθόριο.
|
Anévika ston tríto apó ti skála
skeftómun ta mikrá pu ine megála
to avrio sto tha pu échi mini
ke pu volevete me óti apomini.
Paráthiro egó ki o ékso kósmos
chiliádes na pernun ke na ‘me mónos
to avrio na skalóni sto sirtári
ke na berdevete sto gkrízo to kuvári
Ki anigontas tin pórta stin elpída, tin ida…
Mia níchta stin Omónia na girízi
elpída stin elpída na charízi
na léi s’ agapó sto perithório
filiá na stélni stin paramethório.
Katévika ston tríto apó ti skála
skeftómun ta mikrá pu ine megála
to avrio sto tha pu échi mini
ke pu voleftike me óti échi gini..
Mia níchta stin Omónia na girízi
elpída stin elpída na charízi
na léi s’ agapó sto perithório
filiá na stélni stin paramethório.
|