|
Μάτια υγρά και μεγάλα
πως ξενυχτάνε τις νύχτες
πως σημαδεύουν τους δείχτες
κι αναζητούν ελπίδα ξανά
Χείλια που πάντα γελούσαν
ζούνε κρυφά κάποιο πόνο
παίζουνε κόντρα στο χρόνο
κάθε λεπτό που περνά
Στο παρά πέντε η ζωή τους
κι η ελπίδα η δική τους
ένα αύριο που μοιάζει μακρινό
Στο παρά πέντε η ζωή τους
κι η ελπίδα η δική τους
έχει ανάγκη μια σταγόνα ουρανό
Χέρια που θέλουν παιχνίδια
έχουν ορούς, σωληνάκια
σαν τα μικρά στρατιωτάκια
όλους τους κόσμους νικούν
Λόγια που κρύβουν το φόβο
φτιάχνουν μικρά παραμύθια
μήπως τρομάξει η αλήθεια
όμως αυτά δεν αρκούν
Στο παρά πέντε η ζωή τους
κι η ελπίδα η δική τους
ένα αύριο που μοιάζει μακρινό
Στο παρά πέντε η ζωή τους
κι η ελπίδα η δική τους
έχει ανάγκη μια σταγόνα ουρανό
Μια αγκαλιά θα γίνουμε εμείς
δε θα βραδιάσει απόψε νωρίς
μαζί θα βρούμε ότι χρειαστεί
για να ανοίξουν οι δρόμοι οι κλειστοί
|
Mátia igrá ke megála
pos ksenichtáne tis níchtes
pos simadevun tus dichtes
ki anazitun elpída ksaná
Chilia pu pánta gelusan
zune krifá kápio póno
pezune kóntra sto chróno
káthe leptó pu perná
Sto pará pénte i zoí tus
ki i elpída i dikí tus
éna avrio pu miázi makrinó
Sto pará pénte i zoí tus
ki i elpída i dikí tus
échi anágki mia stagóna uranó
Chéria pu thélun pechnídia
échun orus, solinákia
san ta mikrá stratiotákia
ólus tus kósmus nikun
Lógia pu krívun to fóvo
ftiáchnun mikrá paramíthia
mípos tromáksi i alíthia
ómos aftá den arkun
Sto pará pénte i zoí tus
ki i elpída i dikí tus
éna avrio pu miázi makrinó
Sto pará pénte i zoí tus
ki i elpída i dikí tus
échi anágki mia stagóna uranó
Mia agkaliá tha ginume emis
de tha vradiási apópse norís
mazí tha vrume óti chriasti
gia na aniksun i drómi i klisti
|
