|
Γεννήθηκα χιλιάδες χρόνια πριν, όπως κι εσύ
Με φέραν ως εδώ στα χέρια των αφρών ωκεανοί
να `ρθω ν’ αράξω μια βραδιά
στην πιο ζεστή ακρογιαλιά, στην αγκαλιά σου
Να γίνω στόμα και να πιω
σταλιά σταλιά όλα τ’ αξόδευτα φιλιά σου
Πόσο κρατάει ο έρωτας και πόσο ένα φιλί
Πόσο κρατάει μια βροχή και πόσο εγώ κι εσύ
Μια στιγμή, μια στιγμή
Ταξίδεψα σε γκρίζους ουρανούς και ξαστεριές
και κράτησα στα χέρια μου όσες μπόρεσα
και πίκρες και χαρές
πετράδια όμορφα, ακριβά
να σου κρεμάω στο λαιμό από το βράδυ
και στο κορμί σου το ζεστό
στο πέρασμά μου να κεντήσω ένα σημάδι
|
Genníthika chiliádes chrónia prin, ópos ki esí
Me féran os edó sta chéria ton afrón okeani
na `rtho n’ arákso mia vradiá
stin pio zestí akrogialiá, stin agkaliá su
Na gino stóma ke na pio
staliá staliá óla t’ aksódefta filiá su
Póso kratái o érotas ke póso éna filí
Póso kratái mia vrochí ke póso egó ki esí
Mia stigmí, mia stigmí
Taksídepsa se gkrízus uranus ke ksasteriés
ke krátisa sta chéria mu óses bóresa
ke píkres ke charés
petrádia ómorfa, akrivá
na su kremáo sto lemó apó to vrádi
ke sto kormí su to zestó
sto pérasmá mu na kentíso éna simádi
|
