|
Κι άλλος τζόγος, κι άλλο αίμα βάλτε τώρα που γυρίζει
Για το ζωτικό μας ψέμα που τα άντερα γυρίζει
Κι όσο πιο μεγάλο φέσι τόσο πιο μεγάλο δέντρο
Χτίστε τείχη στα προάστια και διαλύστε μας το κέντρο
Βάλτε γλόμπους στα σκουπίδια και φιογκάκια στα πρεζόνια
Των αγρίων τα στολίδια των δοσίλογων τα εγγόνια
Που δεν ξέρουν τι γιορτάζουν σαν κατάρες τριγυρνάνε
Και στην πρίζα που τους βάζουν και στη φάκα το γλεντάνε
Όχι δεν υπάρχει πάτος στο κενό και στη βλακεία
Ούτε κόμπος για το χτένι, μόστρα και αδιαφορία
Κι ένα ξέκωλο γκαρίζει για αγάπη και ειρήνη
Κι εσύ λες η τραγουδίστρια τι να πίνει – τι να πίνει
Και μετά κυλάνε όλα στα νερά των υπονόμων
Και το φως αποτραβιέται στα παράθυρα των νόμων
Η ατμόσφαιρα γεμίζει απ’ το μήνυμα της μέρας
Και το Χόλιγουντ κοπιάρει το χρυσόμαλλο το τέρας
Έναν θάνατο γιορτάζω αδερφέ μου τον δικό σου
Κι ένα δέντρο κομματιάζω για να φτιάξω τον σταυρό σου
Μα δεν βρίσκονται οι κλέφτες της φωτιάς μέσα στο σμήνος
Μόνο πώς να την παλέψεις με το ανθρώπινο το κτήνος
Πού είναι εκείνα τα χαμίνια ούτε η μάνα τους τα ξέρει
Άλλα βλέπουν στο σκοτάδι σαν να είναι μεσημέρι
Από την σφαγή γλιτώνουν του παπά και του Ηρώδη
Και το σύνορο περνάνε που ξεχνιόνται όλοι οι φόβοι
Να βαφτίζουν τον Μεσσία στα νερά των υπονόμων
Και στο όνομα της τέχνης των κλεφτών των αστυνόμων
Απ’ του Άουσβιτς τους φούρνους ως της Γάζας την ταβέρνα
Μοσχομύρισε ο πλανήτης πέτσα από καμένη φτέρνα
Η γιορτή αφού είναι πάντα μία κόντρα με την θλίψη
Βάλε μου σε μία τσάντα ότι χρόνια μού έχει λείψει
Τον βουνίσιο τον αέρα τον γαρμπή, το μαϊστράλι
Μια συννεφιασμένη μέρα έτσι φτιάχνω εγώ κεφάλι
Κι όσα βήματα έχει η νύχτα βάλ’ τα μου μέσα στην τσάντα
Κάνε με να μετανιώσω μία κι έξω μια για πάντα
Στην γιορτή καρδιοχτυπώντας με μια παγωμένη ανάσα
Τους βρυκόλακες κοιτώντας που γλεντούν έξω απ’ την κάσα
Κι ένα βήμα παραπέρα που το χέρι σου το φτάνει
Ένα σύρμα ηλεκτροφόρο για όλο αυτό το καραβάνι
Που γυρεύει τον λαχνό του μες στο ανθρωποφάγο γλέντι
Κι αντιγράφει όλα τα γούστα του πασά και του αφέντη
Και μετά γυρνάνε όλα στα νερά των υπονόμων
Λήμματα προϊστορίας κυνηγών και δολοφόνων
Πτώματα καρβουνιασμένα άνθρωποι κομμάτια κρέας
Που γεμίζουν την οθόνη μιας συνηθισμένης μέρας
|
Ki állos tzógos, ki állo ema válte tóra pu girízi
Gia to zotikó mas pséma pu ta ántera girízi
Ki óso pio megálo fési tóso pio megálo déntro
Chtíste tichi sta proástia ke dialíste mas to kéntro
Oálte glóbus sta skupídia ke fiogkákia sta prezónia
Ton agríon ta stolídia ton dosílogon ta engónia
Pu den ksérun ti giortázun san katáres trigirnáne
Ke stin príza pu tus vázun ke sti fáka to glentáne
Όchi den ipárchi pátos sto kenó ke sti vlakia
Oíte kóbos gia to chténi, móstra ke adiaforía
Ki éna ksékolo gkarízi gia agápi ke iríni
Ki esí les i tragudístria ti na píni – ti na píni
Ke metá kiláne óla sta nerá ton iponómon
Ke to fos apotraviéte sta paráthira ton nómon
I atmósfera gemízi ap’ to mínima tis méras
Ke to Chóligunt kopiári to chrisómallo to téras
Έnan thánato giortázo aderfé mu ton dikó su
Ki éna déntro kommatiázo gia na ftiákso ton stavró su
Ma den vrískonte i kléftes tis fotiás mésa sto smínos
Móno pós na tin palépsis me to anthrópino to ktínos
Pu ine ekina ta chamínia ute i mána tus ta kséri
Άlla vlépun sto skotádi san na ine mesiméri
Apó tin sfagí glitónun tu papá ke tu Iródi
Ke to sínoro pernáne pu ksechniónte óli i fóvi
Na vaftízun ton Messía sta nerá ton iponómon
Ke sto ónoma tis téchnis ton kleftón ton astinómon
Ap’ tu Άusvits tus furnus os tis Gázas tin tavérna
Moschomírise o planítis pétsa apó kaméni ftérna
I giortí afu ine pánta mía kóntra me tin thlípsi
Oále mu se mía tsánta óti chrónia mu échi lipsi
Ton vunísio ton aéra ton garbí, to maistráli
Mia sinnefiasméni méra étsi ftiáchno egó kefáli
Ki ósa vímata échi i níchta vál’ ta mu mésa stin tsánta
Káne me na metanióso mía ki ékso mia gia pánta
Stin giortí kardiochtipóntas me mia pagoméni anása
Tus vrikólakes kitóntas pu glentun ékso ap’ tin kása
Ki éna víma parapéra pu to chéri su to ftáni
Έna sírma ilektrofóro gia ólo aftó to karaváni
Pu girevi ton lachnó tu mes sto anthropofágo glénti
Ki antigráfi óla ta gusta tu pasá ke tu afénti
Ke metá girnáne óla sta nerá ton iponómon
Límmata proistorías kinigón ke dolofónon
Ptómata karvuniasména ánthropi kommátia kréas
Pu gemízun tin othóni mias sinithisménis méras
|
