To φυτίλι σου αναμένο σ’ ένα κόσμο βαλτωμένο
το τοπίο ήταν σύνηθες , το ’κανες παραμυθένιο
τα λαμπιόνια αναβόσβηναν και σειώτανε η γη
καταπάνω μου ερχόσουν, δυναμίτη μου εσύ
Ήταν πρωί και έψαχνα καφέ να πάρω
ήρθες και μου’πες να σου στρίψω ένα τσιγάρο
στα δύο κόπηκα, έφυγε η μαγκιά μου
σιγοψυθίρισα «Πω πω βρε Παναγιά μου»
Είπα για λίγο να σου πιάσω την κουβέντα
μα σκέφτηκα ότι έχω και μια γυναίκα
γιατί αν ενεδινες μικρέ μου δυναμίτη
θα μ’ έδιωχνε πάλι η κυρά από το σπίτι
Δυναμίτη, δυναμίτη, κάνε με και πάλι αλήτη
βγάλε με από τα ίδια, κάν’ τα όλα αποκαΐδια
To φυτίλι σου αναμένο σ’ ένα κόσμο βαλτωμένο
καθώς στρίβω το τσιγάρο νιώθω πως αργοπεθαίνω
κοπανάει η καρδιά μου, μ’ έπιασαν και αρρυθμίες
σου το έδωσα μου γέλασες και με ταχυπαλμίες
Με φίλησες και χάθηκες μέσα στον κόσμο
η πλάση μύρισε βασιλικό και δυόσμο
οι κήποι φόρεσαν τα άνθη τα φυτά τους
κι λίμνες στόλισαν μ’ όλα τα νούφαρά τους
Είπα για λίγο να σου πιάσω την κουβέντα
μα σκέφτηκα ότι έχω και μια γυναίκα
γιατί αν ενεδινες μικρέ μου δυναμίτη
θα μ’ έδιωχνε πάλι η κυρά από το σπίτι
Δυναμίτη, δυναμίτη, κάνε με και πάλι αλήτη
βγάλε με από τα ίδια, κάν’ τα όλα αποκαΐδια
Να μ’ έπαιρνες για λίγο εκεί που πας κι εσύ
να έπινα ρετσίνα αντι καλό κρασί
σ’ ένα παγκάκι ίσως είσαι μια ακρογιαλιά
ν’ αράζαμε στην άμμο με τ’ άστρα συντροφιά
Δυναμίτη, δυναμίτη, κάνε με και πάλι αλήτη
βγάλε με από τα ίδια, κάν’ τα όλα αποκαΐδια
|
To fitíli su anaméno s’ éna kósmo valtoméno
to topío ítan sínithes , to ’kanes paramithénio
ta labiónia anavósvinan ke siótane i gi
katapáno mu erchósun, dinamíti mu esí
Ήtan pri ke épsachna kafé na páro
írthes ke mu’pes na su strípso éna tsigáro
sta dío kópika, éfige i magkiá mu
sigopsithírisa «Po po vre Panagiá mu»
Ipa gia lígo na su piáso tin kuvénta
ma skéftika óti écho ke mia gineka
giatí an enedines mikré mu dinamíti
tha m’ édiochne páli i kirá apó to spíti
Dinamíti, dinamíti, káne me ke páli alíti
vgále me apó ta ídia, kán’ ta óla apokaΐdia
To fitíli su anaméno s’ éna kósmo valtoméno
kathós strívo to tsigáro niótho pos argopetheno
kopanái i kardiá mu, m’ épiasan ke arrithmíes
su to édosa mu gélases ke me tachipalmíes
Me fílises ke cháthikes mésa ston kósmo
i plási mírise vasilikó ke diósmo
i kípi fóresan ta ánthi ta fitá tus
ki límnes stólisan m’ óla ta nufará tus
Ipa gia lígo na su piáso tin kuvénta
ma skéftika óti écho ke mia gineka
giatí an enedines mikré mu dinamíti
tha m’ édiochne páli i kirá apó to spíti
Dinamíti, dinamíti, káne me ke páli alíti
vgále me apó ta ídia, kán’ ta óla apokaΐdia
Na m’ épernes gia lígo eki pu pas ki esí
na épina retsína anti kaló krasí
s’ éna pagkáki ísos ise mia akrogialiá
n’ arázame stin ámmo me t’ ástra sintrofiá
Dinamíti, dinamíti, káne me ke páli alíti
vgále me apó ta ídia, kán’ ta óla apokaΐdia
|