|
Είδα στις μικρές αγγελίες
άτομα να ψάχνουν φιλίες
Κι έτσι όπως ένιωθα μόνη
Για πλάκα
Πήρα ένα χοντρό μαρκαδόρο
Κι έκανα στην πλήξη μου δώρο
Κάποιο αριθμό τηλεφώνου
Που ‘ληγε σε οχτώ
Όπως την ώρα του φόνου
Παίρνεις το εκατό
Έναν αριθμό
Ανθρώπου μόνου
Μιλούσε…
Κάποιος μάλλον τον απασχολούσε
Κάποιος άλλος μόνος τον καλούσε
Η μοναξιά τους θα κολλούσε…
Είδα λίγο πιο παραπέρα
άτομα να κάνουν καριέρα
Τη μοναξιά των ανθρώπων
Για σκέψου
άρχισα να τους σημειώνω
Μήπως βρω έναν άνθρωπο μόνο
Για μια απλή γνωριμία
Ίσως ξεχαστώ
Κι άμα υπάρχει χημεία
Να παραδοθώ
Κάπου να χωθώ
Στην τρικυμία
Καλούσε…
Κι ούτε μια ψυχή δεν απαντούσε
Κάποιος μάλλον βρήκε τι ζητούσε
Η μοναξιά του ίσως αρκούσε…
Να ταν μια ψυχή και ν’ απαντούσε..
|
Ida stis mikrés angelíes
átoma na psáchnun filíes
Ki étsi ópos éniotha móni
Gia pláka
Píra éna chontró markadóro
Ki ékana stin plíksi mu dóro
Kápio arithmó tilefónu
Pu ‘lige se ochtó
Όpos tin óra tu fónu
Pernis to ekató
Έnan arithmó
Anthrópu mónu
Miluse…
Kápios mállon ton apascholuse
Kápios állos mónos ton kaluse
I monaksiá tus tha kolluse…
Ida lígo pio parapéra
átoma na kánun kariéra
Ti monaksiá ton anthrópon
Gia sképsu
árchisa na tus simióno
Mípos vro énan ánthropo móno
Gia mia aplí gnorimía
Ίsos ksechastó
Ki áma ipárchi chimia
Na paradothó
Kápu na chothó
Stin trikimía
Kaluse…
Ki ute mia psichí den apantuse
Kápios mállon vríke ti zituse
I monaksiá tu ísos arkuse…
Na tan mia psichí ke n’ apantuse..
|
