|
Κάθε δυο φορές πιάνονται οι στιγμές
ψίθυροι βροχές απ’ άλλους τόπους και εποχές
να θυμάσαι πιο σπίτι σου φωνάζεις σαν βραδιάζει
πιο τέλος θα σε πάει στην αρχή
Κάθε που θα έρθεις γιορτή που κέρδισα να δεις
γλώσσα μου σκληρή αδύναμη ψυχή
τι με νοιάζει ποιος σε άφησε να πέσεις
να φωνάζεις για μένα πάντα θέλω να είσαι εκεί
Κοίταξε με, φίλησε με πριν φύγετε μαζί
μικρές ελπίδες δίδαξε με αέρα και πνοή
καλά γνωρίζω κάπου βρέχει μολύβι η άνοιξη
μα τώρα λίγο κράτησε με
Κάθε δυο φορές πιάνονται οι στιγμές
εκείνες οι μικρές οι ένοχες ματιές
και όπου σε ψάχνω δυο ελπίδες δυο χαρές
και αν δε σε φτάνω δώσε μου άλλες δυο στιγμές απ’την αρχή
|
Káthe dio forés piánonte i stigmés
psíthiri vrochés ap’ állus tópus ke epochés
na thimáse pio spíti su fonázis san vradiázi
pio télos tha se pái stin archí
Káthe pu tha érthis giortí pu kérdisa na dis
glóssa mu sklirí adínami psichí
ti me niázi pios se áfise na pésis
na fonázis gia ména pánta thélo na ise eki
Kitakse me, fílise me prin fígete mazí
mikrés elpídes dídakse me aéra ke pnoí
kalá gnorízo kápu vréchi molívi i ániksi
ma tóra lígo krátise me
Káthe dio forés piánonte i stigmés
ekines i mikrés i énoches matiés
ke ópu se psáchno dio elpídes dio charés
ke an de se ftáno dóse mu álles dio stigmés ap’tin archí
|
