Θέλω να σου πω
για τη μικρή Ελλάδα
αλλάζοντας ταχύτητες στην εθνική αρτηρία
παγώνοντας σαν φωτογραφία
με το φορείο και τον προβολέα
Βγαίνω από τη νάρκωση
ναι, είναι εδώ
δουλεύει νοσοκόμα
Έλλη λέω, Έλλη λέω
κάνε μου την ένεση
δεν μπορώ τα δυο σου λάμδα
θάνατο και γένεση
“Τι παραμιλάς;”
γέλιο σιγανό καθώς τραβούσε τα υγρά σεντόνια αφήνοντας
τα μέλη μου γυμνά στο φεγγαράκι
“δεν είσαι ο μόνος στο χώρο αυτό
λογής λογής παράξενες απόπειρες
σας έχω χρεωθεί
η βάρδια μου τσακίζει και ρολόγια”
Φώτω τα τρελά σου φώτα
σε διάδρομο ανοιχτό
σε ένα ραντεβού μυστήριο
σαν αποθεραπευτώ
“Τι παραμιλάς;
Πού καιρός και τόπος για εξόδους, εξαντλώντας χρόνο κι όρια
τελείως υπεύθυνη για όλα
ούτως ή άλλως σε μένα θα σε φέρνουν
βάζοντας μπροστά
σπάζοντας τα μούτρα σου στο τέλος”
Αχ Θοδώρα όμικρον
με αίμα σε ανατρέφω
από τούτη τη δουλειά
καλύτερη δεν έχω
|
Thélo na su po
gia ti mikrí Elláda
allázontas tachítites stin ethnikí artiría
pagónontas san fotografía
me to forio ke ton provoléa
Ogeno apó ti nárkosi
ne, ine edó
dulevi nosokóma
Έlli léo, Έlli léo
káne mu tin énesi
den boró ta dio su lámda
thánato ke génesi
“Ti paramilás;”
gélio siganó kathós travuse ta igrá sentónia afínontas
ta méli mu gimná sto fengaráki
“den ise o mónos sto chóro aftó
logís logís paráksenes apópires
sas écho chreothi
i várdia mu tsakízi ke rológia”
Fóto ta trelá su fóta
se diádromo anichtó
se éna rantevu mistírio
san apotherapeftó
“Ti paramilás;
Pu kerós ke tópos gia eksódus, eksantlóntas chróno ki ória
telios ipefthini gia óla
utos í állos se ména tha se férnun
vázontas brostá
spázontas ta mutra su sto télos”
Ach Thodóra ómikron
me ema se anatréfo
apó tuti ti duliá
kalíteri den écho
|