Ξέχασες πως ζήσαμε μαζί,
κάποτε πως έκλαιγες για μένα,
έπαψες και να μας χαιρετάς,
μίλα μας και μη μας αγαπάς
Ντύθηκες μες στα μεταξωτά
κι ούτε πια μας δίνεις σημασία,
τα παλιά μεράκια μας ξεχνάς,
μίλα μας και μη μας αγαπάς
Ήμουνα τ’ αγόρι σου εγώ,
τώρα με κοιτάζεις σαν εχθρό σου,
τι σου φταίω να με τυραννάς,
μίλα μας και μη μας αγαπάς
Δεν υπάρχει λόγος να περνάς,
δίχως να μας λες μια καλημέρα,
τι κερδίζεις πόζα να κρατάς,
μίλα μας και μη μας αγαπάς
|
Kséchases pos zísame mazí,
kápote pos ékleges gia ména,
épapses ke na mas cheretás,
míla mas ke mi mas agapás
Ntíthikes mes sta metaksotá
ki ute pia mas dínis simasía,
ta paliá merákia mas ksechnás,
míla mas ke mi mas agapás
Ήmuna t’ agóri su egó,
tóra me kitázis san echthró su,
ti su fteo na me tirannás,
míla mas ke mi mas agapás
Den ipárchi lógos na pernás,
díchos na mas les mia kaliméra,
ti kerdízis póza na kratás,
míla mas ke mi mas agapás
|