|
Μιλάς μέσα στο πλήθος που περνά
σαν λεωφορείο βιαστικό, σαν ασθενοφόρο,
μιλάς και χτίζεις τη δική σου ερημιά
σ’ αυτής της ερημιάς το μαύρο χώρο,
μιλάς και χτίζεις τη δική σου ερημιά
σ’ αυτής της ερημιάς το μαύρο χώρο.
Μιλάς, μα να σ’ ακούσω δεν μπορώ,
σ’ αυτής της κόλασης τους ήχους,
έγινε η ζωή μου ένα σύνθημα νεκρό
σ’ αφίσες που ξεθώριασαν στους τοίχους,
έγινε η ζωή μου ένα σύνθημα νεκρό
σ’ αφίσες που ξεθώριασαν στους τοίχους.
Μιλάς κι είναι τα λόγια σου βρισιά,
λόγια του αέρα που πετάς από το μπαλκόνι,
μιλάς και χτίζεις τη δική μου μοναξιά,
αυτή τη μοναξιά που με σκοτώνει,
μιλάς και χτίζεις τη δική μου μοναξιά,
αυτή τη μοναξιά που με σκοτώνει.
Μιλάς, μα να σ’ ακούσω δεν μπορώ,
σ’ αυτής της κόλασης τους ήχους,
έγινε η ζωή μου ένα σύνθημα νεκρό
σ’ αφίσες που ξεθώριασαν στους τοίχους,
έγινε η ζωή μου ένα σύνθημα νεκρό
σ’ αφίσες που ξεθώριασαν στους τοίχους
|
Milás mésa sto plíthos pu perná
san leoforio viastikó, san asthenofóro,
milás ke chtízis ti dikí su erimiá
s’ aftís tis erimiás to mavro chóro,
milás ke chtízis ti dikí su erimiá
s’ aftís tis erimiás to mavro chóro.
Milás, ma na s’ akuso den boró,
s’ aftís tis kólasis tus íchus,
égine i zoí mu éna sínthima nekró
s’ afíses pu ksethóriasan stus tichus,
égine i zoí mu éna sínthima nekró
s’ afíses pu ksethóriasan stus tichus.
Milás ki ine ta lógia su vrisiá,
lógia tu aéra pu petás apó to balkóni,
milás ke chtízis ti dikí mu monaksiá,
aftí ti monaksiá pu me skotóni,
milás ke chtízis ti dikí mu monaksiá,
aftí ti monaksiá pu me skotóni.
Milás, ma na s’ akuso den boró,
s’ aftís tis kólasis tus íchus,
égine i zoí mu éna sínthima nekró
s’ afíses pu ksethóriasan stus tichus,
égine i zoí mu éna sínthima nekró
s’ afíses pu ksethóriasan stus tichus
|
