|
Κάποιον να με κοιτάει στα μάτια
Πόσο δύσκολο άραγε να ‘ναι;
Που είσαι όταν με κάνουνε κομμάτια;
Έλα να μου μάθεις πως είναι να μ’ αγαπάνε
Κάποιον να μην τρέμει τη σιωπή μου
Δυο φορές να με κρατάει όταν φοβάμαι
Να γκρεμίζει και να πλάθει τη δομή μου
Μήπως και αρχίσω επιτέλους να κοιμάμαι
Γιατί με έχεις αφήσει μόνη τόσα χρόνια;
Να δίνω το σεντόνι μου σε θύτες και σε πιόνια
Ό,τι έχω αγάπησει σ’ έχει μέσα του κρυμμένο
Όμως ακόμα εσένα περιμένω
Κουράστηκα σε ξένους να σε φτιάχνω
Να σκέφτομαι πως θα ‘ταν το άγγιγμα σου
Έλα πέσε στις πληγές μου επάνω
Γίνε φως καψ’ τες και φτάσε στην καρδιά μου
Δεν σ’ έχω κι όλο νιώθω πως σε χάνω
Κάπου υπάρχεις κι ούτε ξέρω πως ηχεί το όνομα σου
Γιατί με έχεις αφήσει μόνη τόσα χρόνια;
Να δίνω το σεντόνι μου σε θύτες και σε πιόνια
Ό,τι έχω αγαπήσει
Σ’ έχει μέσα του κρυμμένο
Όμως ακόμα εσένα περιμένω
|
Kápion na me kitái sta mátia
Póso dískolo árage na ‘ne;
Pu ise ótan me kánune kommátia;
Έla na mu máthis pos ine na m’ agapáne
Kápion na min trémi ti siopí mu
Dio forés na me kratái ótan fováme
Na gkremízi ke na pláthi ti domí mu
Mípos ke archíso epitélus na kimáme
Giatí me échis afísi móni tósa chrónia;
Na díno to sentóni mu se thítes ke se piónia
Ό,ti écho agápisi s’ échi mésa tu krimméno
Όmos akóma eséna periméno
Kurástika se ksénus na se ftiáchno
Na skéftome pos tha ‘tan to ángigma su
Έla pése stis pligés mu epáno
Gine fos kaps’ tes ke ftáse stin kardiá mu
Den s’ écho ki ólo niótho pos se cháno
Kápu ipárchis ki ute kséro pos ichi to ónoma su
Giatí me échis afísi móni tósa chrónia;
Na díno to sentóni mu se thítes ke se piónia
Ό,ti écho agapísi
S’ échi mésa tu krimméno
Όmos akóma eséna periméno
|
