Θέλω να τρέξω πίσω μα ξέρω εκεί
πως για πολύ δε θα αντέξω
Γρήγορα πάλι θα ‘χω κυλήσει ξανά
στου μαύρου κύκλου τη ζάλη
Κι εσύ θα πετάξεις μακριά
τα όνειρά σου να βρεις και τον ήλιο
κι εγώ μια πόρτα ανοιχτή
που ο αέρας χτυπά θ’ απομείνω
Γίνεται μέρα, όλα ομορφαίνουν ξανά
κάτι αλλάζει εκεί έξω
μα εγώ για λίγο ας μείνω στα σκοτεινά
πιο καθαρά εδώ βλέπω
Αφού τώρα ξέρω καλά
πια ποτέ όπως πριν δε θα σ’ έχω
το τίποτα εγώ πιο πολύ
απ’ τη μισή σου καρδιά το αντέχω.
|
Thélo na trékso píso ma kséro eki
pos gia polí de tha antékso
Grígora páli tha ‘cho kilísi ksaná
stu mavru kíklu ti záli
Ki esí tha petáksis makriá
ta ónirá su na vris ke ton ílio
ki egó mia pórta anichtí
pu o aéras chtipá th’ apomino
Ginete méra, óla omorfenun ksaná
káti allázi eki ékso
ma egó gia lígo as mino sta skotiná
pio kathará edó vlépo
Afu tóra kséro kalá
pia poté ópos prin de tha s’ écho
to típota egó pio polí
ap’ ti misí su kardiá to antécho.
|