Την ώρα που γεννιόμουνα σχολάγανε οι μοίρες
μονάχη μου καθόμουνα κι απ’ τη ζωή κρατιόμουνα
κρατιόμουνα σ’ ένα καφάσι μπίρες
μονάχη μου καθόμουνα κι απ’ τη ζωή κρατιόμουνα
κι ονειρευόμουνα σ’ ένα καφάσι μπίρες
Την ώρα που περπάτησα μου φέραν και τα δώρα
μια νύχτα μόνο κράτησα κι απάνω της γονάτισα
γονάτισα και μου ’λεγαν προχώρα
μια νύχτα μόνο κράτησα κι απάνω της ξεστράτισα
και παραστράτησα στην πρώτη κατηφόρα
Φωτιά κι ανάσταση καρδιά πονάς και σπάσ’ τα εσύ
τα χρόνια που ’φτασα να ζω
φωτιά και δύναμη καρδιά τρελή κι αδύναμη
στον κόσμο που ’ρθαμε χορτάσαμε γκρεμό
Τα λόγια σου τα ψεύτικα φαρμάκι κι αγωνία
μονάχη μου παντρεύτηκα σε βρήκα σ’ ερωτεύτηκα
παιδεύτηκα σ’ αυτή την κοινωνία
μονάχη μου παντρεύτηκα σε βρήκα σ’ εμπιστεύτηκα
και ρεζιλεύτηκα στην παλιοκοινωνία
Φωτιά κι ανάσταση καρδιά πονάς και σπάσ’ τα εσύ
τα χρόνια που ’φτασα να ζω
φωτιά και δύναμη καρδιά τρελή κι αδύναμη
στον κόσμο που ’ρθαμε χορτάσαμε γκρεμό
|
Tin óra pu genniómuna scholágane i mires
monáchi mu kathómuna ki ap’ ti zoí kratiómuna
kratiómuna s’ éna kafási bíres
monáchi mu kathómuna ki ap’ ti zoí kratiómuna
ki onirevómuna s’ éna kafási bíres
Tin óra pu perpátisa mu féran ke ta dóra
mia níchta móno krátisa ki apáno tis gonátisa
gonátisa ke mu ’legan prochóra
mia níchta móno krátisa ki apáno tis ksestrátisa
ke parastrátisa stin próti katifóra
Fotiá ki anástasi kardiá ponás ke spás’ ta esí
ta chrónia pu ’ftasa na zo
fotiá ke dínami kardiá trelí ki adínami
ston kósmo pu ’rthame chortásame gkremó
Ta lógia su ta pseftika farmáki ki agonía
monáchi mu pantreftika se vríka s’ eroteftika
pedeftika s’ aftí tin kinonía
monáchi mu pantreftika se vríka s’ ebisteftika
ke rezileftika stin paliokinonía
Fotiá ki anástasi kardiá ponás ke spás’ ta esí
ta chrónia pu ’ftasa na zo
fotiá ke dínami kardiá trelí ki adínami
ston kósmo pu ’rthame chortásame gkremó
|