Κάνε ό,τι θες
χρέος σου στο χθες
μην κρατήσεις μάτια μου
την πόρτα σου κλειστή.
Δώσε στο ληστή
πέτρα σκαλιστή
και στη μάγισσα
καρδιά που ράγισα.
Ρίξε μια ματιά
γύρω σου φωτιά
κι είναι του τρελού
το δάκρυ δίκη του ντουνιά.
Δώσε στο φονιά
μια ζεστή γωνιά
και στα τέρατα
μια στάλα έρωτα.
Είναι η ζωή
μια αναπνοή
από την αυγή
σεργιάνι ως το δειλινό.
Δώσ’ στο διπλανό
γέλιο αληθινό
και στον άρχοντα
λεφτά κι υπάρχοντα.
|
Káne ó,ti thes
chréos su sto chthes
min kratísis mátia mu
tin pórta su klistí.
Dóse sto listí
pétra skalistí
ke sti mágissa
kardiá pu rágisa.
Ríkse mia matiá
giro su fotiá
ki ine tu trelu
to dákri díki tu ntuniá.
Dóse sto foniá
mia zestí goniá
ke sta térata
mia stála érota.
Ine i zoí
mia anapnoí
apó tin avgí
sergiáni os to dilinó.
Dós’ sto diplanó
gélio alithinó
ke ston árchonta
leftá ki ipárchonta.
|