Δεν έχω να γράψω για τίποτα πια
ιδέες και λάθη όλα είναι σχετικά
Δε θέλω να γράφω, στιχάκια μισά
Πολλές αντιρρήσεις και αμφισβητήσεις
βαρέθηκα πια
Μόνο εμείς, γίναμε άγγελοι χωρίς φτερά
Μόνο εμείς θα πετάμε με το νου και την καρδιά
Μόνο εμείς, μ’ ανοιγμένα πανιά
ταξιδεύουμε εκεί, που δεν έχει βροχή
Μόνο εμείς, ακροβάτες που δε βλέπουν χαμηλά
Στο κενό οι φόβοι, στο κενό κι η μοναξιά
Μόνο εμείς με το βλέμμα μας ψηλά
κι ας πονάει η ζωή είναι τα λάθη μας η αρχή
Είναι τα πάθη μας σιωπή
που δε φοβάται πια, δε φοβάται πια, δε φοβάται πια
Φωνάζω, μιλάω, πονάω, γελάω
Φωνάζω, μιλάω, άκουσέ με…σ’ αγαπάω
|
Den écho na grápso gia típota pia
idées ke láthi óla ine schetiká
De thélo na gráfo, stichákia misá
Pollés antirrísis ke amfisvitísis
varéthika pia
Móno emis, giname ángeli chorís fterá
Móno emis tha petáme me to nu ke tin kardiá
Móno emis, m’ anigména paniá
taksidevume eki, pu den échi vrochí
Móno emis, akrovátes pu de vlépun chamilá
Sto kenó i fóvi, sto kenó ki i monaksiá
Móno emis me to vlémma mas psilá
ki as ponái i zoí ine ta láthi mas i archí
Ine ta páthi mas siopí
pu de fováte pia, de fováte pia, de fováte pia
Fonázo, miláo, ponáo, geláo
Fonázo, miláo, ákusé me…s’ agapáo
|