Μη συννεφιάζεις, μη βουρκώνεις και μην κλαις,
εσύ δεν είσαι σαν τις άλλες τις πολλές.
Μην αμφιβάλλεις συνεχώς, μην κλαις αναίτια,
εσύ δεν είσαι μια απλή μου περιπέτεια.
Εσύ δεν είσαι σαν τις άλλες τις πολλές,
μη συννεφιάζεις, μη βουρκώνεις και μην κλαις.
Εσύ δεν είσαι μια βροχή περαστική
που ξαναφεύγει όπως ήρθε βιαστική.
Είσαι το είναι μου, το πιο μεγάλο πάθος μου,
το ακριβότερο, το πιο ωραίο λάθος μου.
Εσύ δεν είσαι σαν τις άλλες τις πολλές,
μη συννεφιάζεις, μη βουρκώνεις και μην κλαις.
Μη συννεφιάζεις και μου σκίζεις την καρδιά,
εσένα εγώ δε σε συγκρίνω με καμιά.
Είσαι η ζωή μου, ο καημός κι η αμαρτία μου
είσαι η αγάπη, η χαρά και η λατρεία μου.
Εσύ δεν είσαι σαν τις άλλες τις πολλές,
μη συννεφιάζεις, μη βουρκώνεις και μην κλαις.
|
Mi sinnefiázis, mi vurkónis ke min kles,
esí den ise san tis álles tis pollés.
Min amfivállis sinechós, min kles anetia,
esí den ise mia aplí mu peripétia.
Esí den ise san tis álles tis pollés,
mi sinnefiázis, mi vurkónis ke min kles.
Esí den ise mia vrochí perastikí
pu ksanafevgi ópos írthe viastikí.
Ise to ine mu, to pio megálo páthos mu,
to akrivótero, to pio oreo láthos mu.
Esí den ise san tis álles tis pollés,
mi sinnefiázis, mi vurkónis ke min kles.
Mi sinnefiázis ke mu skízis tin kardiá,
eséna egó de se sigkríno me kamiá.
Ise i zoí mu, o kaimós ki i amartía mu
ise i agápi, i chará ke i latria mu.
Esí den ise san tis álles tis pollés,
mi sinnefiázis, mi vurkónis ke min kles.
|