Σαν κρυμμένο διαμάντι η αγάπη
ειν’ η άσκηση και το δώρο σου.
Όταν λάμπει στα μάτια σου κάτι,
ειν’ η ώρα της και στο χώρο σου.
Μόνοι μας γεννιόμαστε, μόνοι.
Κι αν στο δρόμο συμβεί να βρισκόμαστε,
μόνοι μας δε μένουμε, μόνοι.
Κι αν γραφτό είναι να αγαπιόμαστε,
τότε μόνοι μας δε φεύγουμε, μόνοι.
Τυχεροί όσοι ξέρουν και κάνουν,
και πιο πλούσιοι όσοι ένιωσαν.
Δυνατοί όσοι κάποτε φτάνουν,
την αγάπη τους όσοι έδωσαν.
Μόνοι μας γεννιόμαστε, μόνοι.
Κι αν στο δρόμο συμβεί να βρισκόμαστε,
μόνοι μας δε μένουμε, μόνοι.
Κι αν γραφτό είναι να αγαπιόμαστε,
τότε μόνοι μας δε φεύγουμε, μόνοι.
|
San krimméno diamánti i agápi
in’ i áskisi ke to dóro su.
Όtan lábi sta mátia su káti,
in’ i óra tis ke sto chóro su.
Móni mas genniómaste, móni.
Ki an sto drómo simvi na vriskómaste,
móni mas de ménume, móni.
Ki an graftó ine na agapiómaste,
tóte móni mas de fevgume, móni.
Ticheri ósi ksérun ke kánun,
ke pio plusii ósi éniosan.
Dinati ósi kápote ftánun,
tin agápi tus ósi édosan.
Móni mas genniómaste, móni.
Ki an sto drómo simvi na vriskómaste,
móni mas de ménume, móni.
Ki an graftó ine na agapiómaste,
tóte móni mas de fevgume, móni.
|