|
Θα μείνω μόνος μου στο σπίτι, θέλω ν’ αφήσω το μυαλό μου
να με πάει αυτό το βράδυ όπου θέλει τ’ όνειρό μου
γιατί η θλίψη η πουτάνα που το δρόμο πάντα φράζει
μοιάζει απόψε με σκιά, μια σκιά που με τρομάζει
Θα μείνω μες στο σπίτι, θα ξαπλώσω στο κρεβάτι,
ίσως διαβάσω ένα βιβλίο ή αράξω σε μιαν άκρη
Θα μείνω μες στο σπίτι, παρέα στον εαυτό μου,
μακριά από ιστορίες και ψευτομαγκιές του δρόμου
Βαριέμαι σαν να πρόκειται να μείνω πάντα εδώ
Δίχως φωνή δεν μπορώ, δεν μπορώ να τραγουδώ
σα να κοιτάζω σαν χαζός το ταβάνι και τους τοίχους
και της σκέψης το μελάνι να μη γράφει άλλους στίχους
Θα μείνω μες στο σπίτι και τα μάτια μου θα κλείσω
Ίσως βρω έτσι τον τρόπο να τ’ αφήσω όλα πίσω
Σκοτεινά έτσι όπως θα `ναι, κανείς δε θα με βλέπει
Απόψε θα αποφύγω όλα τα όχι και τα πρέπει.
Θα μείνω μόνος μου στο σπίτι κι έχω ακόμη μιαν ιδέα,
το παρελθόν μου να φωνάξω, για να έχω μια παρέα
Θα κάνω zapping στα κανάλια μήπως βρω μια εκπομπή
να πάρει για 2 ώρες η ζωή μου άλλη τροπή
Ω! Ω! Δεν κρύβομαι ούτε με κυνηγούν,
ούτε φοβάμαι μήπως κάποιοι ψάχνουν κάπου να με βρουν
Βρίσκομαι εδώ που ήμουν πάντα, στην οδό Κολοκυθά
κι αν ψάξεις μες στο χάρτη θα με βρεις στα δυτικά
Ούτ’ ο διάβολος απόψε δεν μπορεί να με φοβίσει
Είμαι γενναίος και τα βάζω με την ίδια μου τη φύση
Θα μείνω μες στο σπίτι και θα βγω σαν ξημερώσει
κι είναι ελεύθερη και κρύα κι αχαλίνωτη η πτώση
Θα μείνω μες στο σπίτι, θα σβήσω όλα τα φώτα
Θα πάψω πια να δίνω σημασία στα γεγονότα
Προτιμώ να μείνω σπίτι, μου βρωμάει εκεί έξω
Μου φωνάζει ο εαυτός μου και μου λέει δε θα αντέξω
Σ’ ένα δωμάτιο κλεισμένος, συνεχώς αναλογίζομαι
όλ’ αυτά που `χω περάσει, αν θα πρέπει να ταυτίζομαι,
από δω και στο εξής, μ’ ένα κόσμο περιωπής
ή να λέω στον εαυτό μου πόσα ακόμα έχεις να δεις
Όχι δεν είμαι αφελής, ούτε καν επιρεπής
γιατί νιώθω τη συγκίνηση της κάθε μου στιγμής
Θα με δεις να χτίζω κόσμους
και να ανοίγω νέους δρόμους σε μια ξύλινη σχεδία
κι ας μην είμαι απ’ τους μόνους
που ονειρεύτηκαν πολλά, πράγματα όμορφα μικρά
Αν με χάσεις, θέτω βάσεις, με δικά μου ιδανικά
για ένα κόσμο ονειρικά πλασμένο, στο μυαλό μου ξεχασμένο
Δε πήρα απάντηση για `κείνα που προσμένω
Απόψε εαυτέ μου οι δυο μας έχουμε συζήτηση
Αν πάλι η απομόνωση σου μοιάζει μ’ αναζήτηση
θα βρω ένα καταφύγιο μες στης ψυχής τα άδυτα
Χιλιάδες ερωτήματα πλανώνται αναπάντητα.
|
Tha mino mónos mu sto spíti, thélo n’ afíso to mialó mu
na me pái aftó to vrádi ópu théli t’ óniró mu
giatí i thlípsi i putána pu to drómo pánta frázi
miázi apópse me skiá, mia skiá pu me tromázi
Tha mino mes sto spíti, tha ksaplóso sto kreváti,
ísos diaváso éna vivlío í arákso se mian ákri
Tha mino mes sto spíti, paréa ston eaftó mu,
makriá apó istoríes ke pseftomagkiés tu drómu
Oariéme san na prókite na mino pánta edó
Díchos foní den boró, den boró na tragudó
sa na kitázo san chazós to taváni ke tus tichus
ke tis sképsis to meláni na mi gráfi állus stíchus
Tha mino mes sto spíti ke ta mátia mu tha kliso
Ίsos vro étsi ton trópo na t’ afíso óla píso
Skotiná étsi ópos tha `ne, kanis de tha me vlépi
Apópse tha apofígo óla ta óchi ke ta prépi.
Tha mino mónos mu sto spíti ki écho akómi mian idéa,
to parelthón mu na fonákso, gia na écho mia paréa
Tha káno zapping sta kanália mípos vro mia ekpobí
na pári gia 2 óres i zoí mu álli tropí
O! O! Den krívome ute me kinigun,
ute fováme mípos kápii psáchnun kápu na me vrun
Orískome edó pu ímun pánta, stin odó Kolokithá
ki an psáksis mes sto chárti tha me vris sta ditiká
Oít’ o diávolos apópse den bori na me fovísi
Ime genneos ke ta vázo me tin ídia mu ti físi
Tha mino mes sto spíti ke tha vgo san ksimerósi
ki ine eleftheri ke kría ki achalínoti i ptósi
Tha mino mes sto spíti, tha svíso óla ta fóta
Tha pápso pia na díno simasía sta gegonóta
Protimó na mino spíti, mu vromái eki ékso
Mu fonázi o eaftós mu ke mu léi de tha antékso
S’ éna domátio klisménos, sinechós analogizome
ól’ aftá pu `cho perási, an tha prépi na taftízome,
apó do ke sto eksís, m’ éna kósmo periopís
í na léo ston eaftó mu pósa akóma échis na dis
Όchi den ime afelís, ute kan epirepís
giatí niótho ti sigkínisi tis káthe mu stigmís
Tha me dis na chtízo kósmus
ke na anigo néus drómus se mia ksílini schedía
ki as min ime ap’ tus mónus
pu onireftikan pollá, prágmata ómorfa mikrá
An me chásis, théto vásis, me diká mu idaniká
gia éna kósmo oniriká plasméno, sto mialó mu ksechasméno
De píra apántisi gia `kina pu prosméno
Apópse eafté mu i dio mas échume sizítisi
An páli i apomónosi su miázi m’ anazítisi
tha vro éna katafígio mes stis psichís ta ádita
Chiliádes erotímata planónte anapántita.
|
