Η τρελή σου η αγάπη μου ‘χει γίνει πια βραχνάς,
φεύγεις από μένα και με άλλες πας, γυρνάς,
εγώ πεθαίνω κι εσύ δε με πονάς,
φεύγεις από μένα και με άλλες πας, γυρνάς,
εγώ πεθαίνω κι εσύ δε με πονάς.
Τις λαχτάρες που μου κάνεις, για τον τάφο θα με πας,
είσαι ένα σαράκι και τα σπλάχνα μου τρυπάς,
εγώ πεθαίνω κι εσύ δεν μ’ αγαπάς,
είσαι ένα σαράκι και τα σπλάχνα μου τρυπάς,
εγώ πεθαίνω κι εσύ δεν μ’ αγαπάς.
Κέρασέ με, μια για πάντα, το πιοτό της λησμονιάς,
είμαι εγώ το θύμα κι ας το μάθει ο ντουνιάς,
εγώ πεθαίνω κι εσύ είσαι ο φονιάς,
είμαι εγώ το θύμα κι ας το μάθει ο ντουνιάς,
εγώ πεθαίνω κι εσύ είσαι ο φονιάς.
|
I trelí su i agápi mu ‘chi gini pia vrachnás,
fevgis apó ména ke me álles pas, girnás,
egó petheno ki esí de me ponás,
fevgis apó ména ke me álles pas, girnás,
egó petheno ki esí de me ponás.
Tis lachtáres pu mu kánis, gia ton táfo tha me pas,
ise éna saráki ke ta spláchna mu tripás,
egó petheno ki esí den m’ agapás,
ise éna saráki ke ta spláchna mu tripás,
egó petheno ki esí den m’ agapás.
Kérasé me, mia gia pánta, to piotó tis lismoniás,
ime egó to thíma ki as to máthi o ntuniás,
egó petheno ki esí ise o foniás,
ime egó to thíma ki as to máthi o ntuniás,
egó petheno ki esí ise o foniás.
|