Σε τι θα ωφελούσε μια συνάντηση ακόμα
τα ίδια λόγια θα μου έλεγες
μετά θα ξημερώναμε χωρίς φιλί στο στόμα
κι εσύ εμένα θα διέλυες
Μου είπες ψέματα μου έριξες μαχαίρι
κι εγώ σ’ αγάπησα με το σταυρό στο χέρι
τα αναπάντεχα ποτέ δε τα αντέχω
κακά τα ψέματα πονάω που δε σ’έχω
Μου είπες ψέματα μου έσβησες τ’αστέρι
κι εγώ σ’ αγάπησα με το σταυρό στο χέρι
τα αναπάντεχα ποτέ δε τα αντέχω
κακά τα ψέματα σε θέλω και δε σ’έχω
Σε τι θα ωφελούσε μια συνάντηση ακόμα
στα ίδια πάλι θα βρισκόμασταν
και πάνω που θα ζούσαμε στου λάθους μας το σώμα
ποτέ ξανά δε θα βρισκόμασταν
|
Se ti tha ofeluse mia sinántisi akóma
ta ídia lógia tha mu éleges
metá tha ksimeróname chorís filí sto stóma
ki esí eména tha diélies
Mu ipes psémata mu érikses macheri
ki egó s’ agápisa me to stavró sto chéri
ta anapántecha poté de ta antécho
kaká ta psémata ponáo pu de s’écho
Mu ipes psémata mu ésvises t’astéri
ki egó s’ agápisa me to stavró sto chéri
ta anapántecha poté de ta antécho
kaká ta psémata se thélo ke de s’écho
Se ti tha ofeluse mia sinántisi akóma
sta ídia páli tha vriskómastan
ke páno pu tha zusame stu láthus mas to sóma
poté ksaná de tha vriskómastan
|